Ocena:
Recenzje książki „Medea” podkreślają złożone emocje i tematy zemsty obecne w sztuce. Wielu czytelników docenia głęboką eksplorację zdrady kobiety i mroczny dramat, który się rozwija. Istnieją jednak obawy dotyczące wyboru tłumaczenia i jego przydatności do celów akademickich.
Zalety:Pełna emocji, dobrze skontekstualizowana z pomocnymi przypisami, fascynująca historia o upodmiotowieniu i zemście, ładnie wydana.
Wady:Złe tłumaczenie dla klasy, rymowane wersy mogą powodować zamieszanie, brak numerów wierszy sprawia, że jest mniej odpowiedni do użytku akademickiego.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Medea (Translated with an Introduction and Annotations by Gilbert Murray)
Wpływ Eurypidesa na rozwój gatunku dramatycznego jest nie do przecenienia. Wraz z Sofoklesem i Ajschylosem uważany jest za jednego z trzech największych greckich tragediopisarzy klasycznej starożytności.
Jednym z najważniejszych zachowanych dramatów Eurypidesa jest „Medea”, historia jej tytułowej bohaterki, żony Jasona z Argonautów, która szuka zemsty na swoim niewiernym mężu, gdy ten porzuca ją dla innej narzeczonej. Rozgrywająca się w Koryncie, jakiś czas po wyprawie Jasona po Złote Runo, sztuka zaczyna się od Medei wściekłej na plany jej męża, by poślubić Glauce, córkę Kreona, króla Koryntu. Jason próbuje wyjaśnić swój zamiar poślubienia Glauce jako próbę poprawy swojego statusu, a następnie zamierza zjednoczyć dwie rodziny, biorąc Medeę za swoją kochankę.
Medea jest jednak nieprzekonana i podąża ścieżką morderczej zemsty. Sztuka jest kontrowersyjna ze względu na przedstawienie Medei mordującej własne dzieci w ramach zemsty.
Przedstawienie to było niekonwencjonalne i nie zostało dobrze przyjęte przez współczesną ateńską publiczność, która spodziewała się bardziej tradycyjnego przedstawienia dzieci Medei zabitych przez Koryntian po jej ucieczce. Niezależnie od tej nieprzychylnej początkowej reakcji, „Medea” została uznana za jedną z najważniejszych tragedii klasycznej starożytności.
Niniejsza edycja została wydrukowana na wysokiej jakości papierze bezkwasowym i jest tłumaczona ze wstępem i przypisami Gilberta Murraya.
