Eurypides - Rhesus: Kwestionuj wszystko. Dowiedz się czegoś. Nic nie odpowiadaj"”

Oryginalny tytuł:

Euripides - Rhesus: Question everything. Learn something. Answer nothing""

Zawartość książki:

Eurypides jest słusznie chwalony jako jeden z największych dramaturgów wszechczasów. W ciągu swojego życia napisał ponad 90 sztuk i choć zachowało się tylko 18 z nich, ujawniają one zakres i zasięg jego geniuszu. Eurypides jest utożsamiany z wieloma innowacjami teatralnymi, które wpłynęły na dramat aż do czasów współczesnych, zwłaszcza w przedstawianiu tradycyjnych, mitycznych bohaterów jako zwykłych ludzi w niezwykłych okolicznościach. Jak można się spodziewać po życiu prowadzonym 2500 lat temu, szczegóły na jego temat są nieliczne. Istnieją relacje o jego życiu, spisane na przestrzeni wieków, ale to, czy wiele z nich jest wiarygodnych, czy domniemanych, jest przedmiotem dyskusji. Większość relacji zgadza się, że urodził się na wyspie Salamina około 480 rpne, z matki Cleito i ojca Mnesarchusa, sprzedawcy detalicznego, który mieszkał w wiosce niedaleko Aten. Po otrzymaniu wyroczni mówiącej, że jego syn ma zdobyć "korony zwycięstwa", Mnesarchus nalegał, aby chłopiec trenował karierę w lekkoatletyce. Jednak jasne jest, że lekkoatletyka nie miała być sposobem na zdobycie koron zwycięstwa. Eurypides miał to szczęście, że urodził się w epoce dwóch innych mistrzów greckiej tragedii: Sofoklesa i Schylosa. To właśnie w ich ślady miał podążać. Jego pierwsza sztuka została wystawiona około trzynaście lat po pierwszej sztuce Sokratesa i zaledwie trzy lata po tym, jak Schylus napisał swoją klasyczną Oristrię.

Teatr stawał się bardzo ważną częścią greckiej kultury. Odbywające się co roku Dionizje były najważniejszym festiwalem teatralnym, ustępującym jedynie poprzednikowi igrzysk olimpijskich, Panatenajom, które odbywały się co cztery lata. Eurypides po raz pierwszy wziął udział w Dionizjach Miejskich w 455 r. p.n.e., rok po śmierci Schylosa, i, co niewiarygodne, dopiero w 441 r. p.n.e. zdobył pierwszą nagrodę. Jego ostatni konkurs w Atenach odbył się w 408 r. p.n.e. Bachantki i Ifigenia w Aulis zostały wystawione po jego śmierci w 405 r. p.n.e., a pierwszą nagrodę przyznano pośmiertnie. W sumie jego sztuki zdobyły pierwszą nagrodę tylko pięć razy. Eurypides był również wielkim poetą lirycznym. Na przykład w Medei skomponował dla swojego miasta, Aten, "najszlachetniejszą z jej pieśni pochwalnych". Jego umiejętności liryczne nie ograniczają się jednak tylko do pojedynczych wierszy: "Sztuka Eurypidesa jest muzyczną całością.... jedna piosenka powtarza motywy z poprzedniej piosenki, wprowadzając jednocześnie nowe". Znaczna część jego życia i całej kariery zbiegła się z walką między Atenami i Spartą o hegemonię w Grecji, ale nie doczekał ostatecznej klęski swojego miasta. Eurypides wypadł z łask swoich ateńskich współobywateli i udał się na dwór Archelaosa, króla Macedonii, który traktował go z szacunkiem i sympatią.

Po śmierci, około 406 r. p.n.e., był opłakiwany przez króla, który, odrzucając prośbę Ateńczyków o przeniesienie jego szczątków z powrotem do greckiego miasta, pochował go z wielkim przepychem we własnych domenach. Jego grób został umieszczony u zbiegu dwóch strumieni, w pobliżu Aretuzy w Macedonii, a cenotaf został zbudowany ku jego pamięci na drodze z Aten w kierunku Pireusu.