Ocena:
„Elektra” Eurypidesa przedstawia bardziej realistyczną, ale mniej heroiczną wersję mitu o Elektrze i Orestesie szukających zemsty za zabójstwo ojca. Postacie wykazują głębsze cechy psychologiczne, co prowadzi do złożonej dynamiki, zwłaszcza w przypadku rozwoju Elektry. Krytyka dotyczy jednak struktury sztuki i decyzji dotyczących postaci, zwłaszcza przebrania Orestesa. Jakość tłumaczenia została również zakwestionowana, wpływając na dostępność i przyjemność z oglądania.
Zalety:Sztuka oferuje realistyczną interpretację postaci Elektry i Orestesa, zapewniając głębię i skupiając się na zmaganiach psychologicznych. Przedstawienie chłopskiej postaci jako szlachetnej dodaje interesującą warstwę do komentarza społecznego. Istnieją momenty piękna w języku i tematach, takie jak symbolika włosów i więzi rodzinnych, które mogą wzbogacić narrację. Przystępne tłumaczenie sztuki jest korzystne dla celów edukacyjnych.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali Elektrę za męczącą i nielubianą, przypisując ten sentyment zarówno postaci, jak i konstrukcji sztuki. Określone elementy fabuły, takie jak ukrywanie tożsamości przez Orestesa, wydawały się wymyślone i niepotrzebne, zaburzając ogólny tok narracji. Ponadto tłumaczenie spotkało się z ostrą krytyką za jakość, ze wzmiankami o złych wyborach stylistycznych i niepotrzebnej mieszance znanych odniesień muzycznych.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Electra
Opierając się na przekonaniu, że tylko tłumacze, którzy sami piszą poezję, mogą właściwie odtworzyć słynne i ponadczasowe tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, seria Greek Tragedy in New Translations oferuje nowe tłumaczenia, które wykraczają poza dosłowne znaczenie greki, aby przywołać poezję oryginałów.
Pod ogólną redakcją Petera Buriana i Alana Shapiro, każdy tom zawiera krytyczne wprowadzenie, komentarz do tekstu, pełne wskazówki sceniczne oraz słowniczek mitycznych i geograficznych odniesień w sztukach. To ważne tłumaczenie Elektry Eurypidesa odtwarza nagradzane emocje oryginalnej sztuki.
Elektra, obsesyjnie marząca o pomszczeniu morderstwa ojca, niecierpliwie czeka na powrót swojego wygnanego brata Orestesa. Kiedy przybywa, sztuka osiąga swój pierwszy punkt kulminacyjny, czułą scenę rozpoznania. Od tego momentu Elektra wykorzystuje Orestesa jako narzędzie zemsty.
Zabijają męża swojej matki, a następnie samą matkę - i dopiero później dostrzegają zło tkwiące w tych pozornie sprawiedliwych czynach. W typowy dla siebie sposób Eurypides nasycił mit rzeczywistością ludzkiego doświadczenia, przeciwstawiając napięcie i horror komicznemu realizmowi i przyziemnym komentarzom na temat życia.
