Andromache
Opierając się na przekonaniu, że tylko tłumacze, którzy sami piszą poezję, mogą właściwie odtworzyć słynne i ponadczasowe tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, seria Greek Tragedy in New Translations oferuje nowe tłumaczenia, które wykraczają poza dosłowne znaczenie greki, aby przywołać poezję oryginałów. Pod ogólną redakcją Petera Buriana i Alana Shapiro, każdy tom zawiera krytyczne wprowadzenie, komentarz do tekstu, pełne wskazówki sceniczne oraz glosariusz mitycznych i geograficznych odniesień w sztuce.
W Andromache Eurypides rzuca wyzwanie naszej koncepcji tragicznego charakteru, zmieniając nasze oczekiwania co do tragicznej struktury. Poprzez subtelnie zróżnicowaną metrykę, sztuka rozwija coraz bardziej złożoną fabułę i kończy się jednoczesną realizacją realizmu i nadprzyrodzoności.
Akcja rozgrywa się po wojnie trojańskiej. Andromacha została konkubiną syna Achillesa, Neoptolemosa, rodząc mu dziecko, Molossusa. Uwięzioną Andromachę prześladują wspomnienia z jej dawnego życia oraz miłość do Hektora i ich syna Astyanaksa, zabitych przez Greków, którzy są teraz jej panami. Na początku sztuki Andromacha i Molossus są zagrożeni śmiercią przez młodą żonę Neoptolemusa, Hermionę, która nie była w stanie począć dziecka i jest zaciekle zazdrosna. Walka między tymi dwiema kobietami jest odzwierciedlona w konflikcie między Peleusem, który przybywa, by bronić Andromachy, a Menelaosem, który przybywa, by pomóc swojej córce Hermionie w zdobyciu władzy.
