Paryska śledziona

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, książka „Big Little Book of Searing Poetics” przedstawia prozę poetycką Charlesa Baudelaire'a jako potężne i kontemplacyjne dzieło, które rezonuje z czytelnikami ceniącymi głębię w pisarstwie. Podczas gdy wielu uważa, że ekspresja artystyczna jest ożywcza, a tematy istotne, niektórzy czytelnicy zauważają, że język może być trudny, przez co trudno go zrozumieć bez dokładnego rozważenia.

⬤ Poezja prozą jest opisywana jako potężna, przejmująca i wciągająca, aktywująca głęboką kontemplację i uważność.
⬤ Geniusz i filozoficzne spostrzeżenia Baudelaire'a są celebrowane, dostarczając głębokich przesłań i innowacyjnych form pisania.
⬤ Książka jest postrzegana jako poruszająca ekspresja artystyczna, która pozostaje z czytelnikami, często porównywana do doświadczenia picia dobrego wina.
⬤ Jest uważana za klasyczne tłumaczenie, które pozostaje przyjemne i transformujące.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają język za zawiły i skomplikowany, wymagający wysiłku, aby zrozumieć głębsze znaczenia.
⬤ Niektórzy krytycy wskazują, że treść może nie zapadać w pamięć, a wyrażenia bardziej przypominają opowiadania niż tradycyjną poezję.
⬤ Chociaż książka ma wyróżniające się momenty, niektórzy uważają, że nie osiąga tego samego poziomu co „Kwiaty zła”, sugerując zmienność wpływu.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Paris Spleen

Zawartość książki:

Po raz pierwszy opublikowany pośmiertnie w 1869 roku, "Paris Spleen" to zbiór 51 krótkich wierszy prozą autorstwa Charlesa Baudelaire'a. Zainspirowany dziełem Aloysiusa Bertranda "Gaspard de la Nuit - Fantaisies la mani re de Rembrandt et de Callot" lub "Gaspard of the Night - Fantasies in the Manner of Rembrandt and Callot", Baudelaire zauważył, że przeczytał dzieło Bertranda co najmniej dwadzieścia razy, aby rozpocząć "Paris Spleen".

Komentując współczesne życie Paryża, Baudelaire zauważył, że "są to znowu kwiaty zła, ale z większą swobodą, o wiele bardziej szczegółowo i o wiele bardziej szyderczo". "Tematy obecne w "Paris Spleen" są bardzo szerokie.

W stylu strumienia świadomości Baudelaire omawia przyjemność, upojenie, artyzm, kobiety, ubóstwo i status społeczny, życie w mieście, religię i moralność. Te małe migawki codziennego życia w Paryżu oddają burzliwy czas, w którym zostały napisane, połowę XIX wieku, i ustanawiają "Paris Spleen" jako klasykę modernistycznego ruchu literackiego.