Kwiaty zła i Paryski spleen (ze wstępem Jamesa Hunekera)

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszany pogląd na przetłumaczone wydanie dzieł Baudelaire'a, z niektórymi chwalącymi aspekty estetyczne i tematyczne, podczas gdy inni krytykują wierność tłumaczeń.

Wydanie jest uważane za ładne i podkreśla znaczące dzieła Baudelaire'a. Tłumaczenia oddają liryzm i dowcip poezji Baudelaire'a, pozwalając czytelnikom docenić niuanse jego stylu. Niektóre recenzje chwalą dekadencję i kapryśność, które wywołują tłumaczenia, sugerując, że zapewniają one przyjemne wrażenia z czytania.

Krytycy twierdzą, że tłumaczenia zniekształcają intencje i znaczenie Baudelaire'a, oferując niezgrabne lub nieodpowiednie słownictwo. Konkretne przykłady wskazują na znaczące błędne interpretacje, które mogą wprowadzać w błąd czytelników niezaznajomionych z oryginalnym językiem francuskim. Niektórzy uważają, że tłumaczeniom brakuje poetyckiej jakości i nie oddają one sprawiedliwości twórczości Baudelaire'a.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Flowers of Evil and Paris Spleen (with an Introduction by James Huneker)

Zawartość książki:

Po pierwotnej publikacji w 1857 roku "Les Fleurs du Mal" Charlesa Baudelaire'a lub "Kwiaty zła" były przedmiotem kontrowersji. W ciągu miesiąca od publikacji francuskie władze wniosły pozew przeciwko autorowi i wydawcy książki, twierdząc, że dzieło obraża przyzwoitość publiczną.

Ostatecznie francuskie sądy uznały wartość literacką dzieła Baudelaire'a, ale nakazały zakazanie dalszej publikacji w szczególności sześciu wierszy. W tym wydaniu reprodukujemy wydanie z 1861 roku wraz z sześcioma ocenzurowanymi wierszami. W tym tomie znajduje się również zbiór 51 krótkich wierszy prozą Charlesa Baudelaire'a zatytułowany "Paris Spleen", który został po raz pierwszy opublikowany pośmiertnie w 1869 roku.

Zainspirowany dziełem Aloysiusa Bertranda "Gaspard de la Nuit - Fantaisies la mani re de Rembrandt et de Callot" lub "Gaspard of the Night - Fantasies in the Manner of Rembrandt and Callot", Baudelaire zauważył, że przeczytał dzieło Bertranda co najmniej dwadzieścia razy, aby rozpocząć "Paris Spleen". Komentując współczesne paryskie życie, Baudelaire zauważył, że "są to znowu kwiaty zła, ale z większą swobodą, o wiele bardziej szczegółowo i o wiele bardziej szyderczo".

"Te bogate w symbolikę dzieła są słusznie uważane za klasykę modernistycznego ruchu literackiego. To wydanie jest drukowane na wysokiej jakości papierze bezkwasowym i zawiera wstęp Jamesa Hunekera.