Paris Spleen

Opinie czytelników

Recenzje „Big Little Book of Searing Poetics” Charlesa Baudelaire'a zapewniają głębokie uznanie dla zawartej w niej prozy poetyckiej, podkreślając jej znaczenie i potężne doświadczenie, jakie oferuje. Czytelnicy zwracają uwagę na jej medytacyjną jakość i złożoność, podczas gdy niektórzy wspominają o wyzwaniach związanych z jej językiem i gęstymi tematami. Ogólnie rzecz biorąc, książka jest ceniona za swoje walory artystyczne i ponadczasowy wgląd w miejskie życie i ludzkie doświadczenia.

Oferuje głęboki wgląd i piękne poetyckie doświadczenie.

Angażuje czytelników w kontemplacyjną i aktywną rolę.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W latach pięćdziesiątych XIX wieku Paryż ancien i Haussmanna ścierają się, dając początek gwałtownemu rozłamowi. W tym momencie rodzi się inna teraźniejszość, nowa historia, jak poeta Baudelaire'a swobodnie porzucający swoją aureolę na makadamie. Korona laurowa została odrzucona.

Poeta pastoralny nie żyje.

Klasyczna poezja liryczna jest martwa. Narodził się napędzany parą, oświetlony gazem, naładowany elektrycznie poeta. "Wycofaj się akademicka muzo", rozkazuje Baudelaire, "nie obchodzi mnie ten stary jąkała".

Dzięki Paris Spleen zmierzamy w kierunku nowego rytmu, rytmu zrodzonego z tempa, prędkości i rzeczywistości metropolii, której nigdy wcześniej nie widzieliśmy ani nie doświadczyliśmy. Jest to rytm ulicy, szybko poruszającego się oka, przeciążonych zmysłów i hiper-percepcji, gazet i urządzeń optycznych. Życie Baudelaire'a obejmuje narodziny zupełnie nowych form technologii, w tym lokomotyw parowych, oświetlenia gazowego i elektryczności, nie mówiąc już o maszynie do pisania i dagerotypie. Dandys widzi i porusza się z prędkością światła. Jego życie toczy się pośród iluminacji, mechaniki i symulakrów.

Paryż Baudelaire'a to miejsce doświadczenia, metropolia, która rodzi unikalne i szczególne rzeczywistości, kalejdoskop wizji i lustro alternatywnych społeczeństw. Miazgą jego wierszy nie jest starożytna Grecja czy renesans. Jak stwierdził w tak zwanej przedmowie do Paris Spleen, to właśnie z częstego odwiedzania wielkich miast, ze skrzyżowania ich niezliczonych relacji, narodził się nawiedzający ideał poematu prozą. Nasz fl neur wędruje szybko przez tłumy, w kontakcie, ale anonimowo, wydobywając z miasta materiał do wykucia swojej nowej ars poetica, jak artysta bricolage.

Przyszłość jest wzywana. Ulica jest nowym Olimpem.

Fantasmagoryczne miasto jest wielką nierządnicą, której piekielny urok nieustannie odmładza poetę. Ironiczna, piekielna latarnia jest totemem nowego wieku: wieku dysonansu, wieku sztucznych rajów. "Kocham cię, o niesławna stolico" - cieszy się poeta.

Oto Paris Spleen, zaproszenie do podróży, aby cały Paryż Baudelaire'a wszedł w nasze ciało i abyśmy zostali zarażeni, jeśli nasze śledziony to zniosą.