Belgia rozebrana do naga

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Belgium Stripped Bare

Zawartość książki:

W kwietniu 1864 r. Baudelaire wyruszył z Paryża do Brukseli, mając za sobą coś w rodzaju ogromnej katastrofy morskiej: jego główne dzieło Les fleurs du Mal zostało potępione i ocenzurowane dekadę wcześniej, wiele innych jego dzieł nie zostało wydanych, a on zastawił swoje cenne tłumaczenia Poe, aby zdobyć bardzo potrzebne pieniądze na przetrwanie. W obawie przed uwięzieniem za długi, poeta, który był wyrzutkiem w Paryżu, wkrótce stał się pariasem w Brukseli. Niedługo po jego przybyciu rozeszły się plotki, że był szpiegiem donoszącym na republikańskich wygnańców w imieniu francuskiej policji.

Napotykając szkodliwe miasto w środku przebudowy i po tym, jak nie udało mu się znaleźć wydawcy dla swojej pracy, Baudelaire zaczął pisać notatki do swojej planowanej książki o Belgii. W jego catalogus rerum o Brukseli i Belgach dominuje ogólny stan nijakości i rozpadu: dzięki obserwacjom od socjologa po antropologa, urbanistę i estetę, przelotnym okiem Baudelaire'a jesteśmy świadkami jego badania fizjonomii, zwyczajów kulturowych i politycznych, strachu Belgii przed aneksją przez Francję i nie tylko. Uznana za złośliwą, a nawet ksenofobiczną książkę przez takie postacie jak Derrida, sam Baudelaire mówił o niej jako o szkicu i satyrze, która miała podwójną zaletę bycia karykaturą szaleństw Francji i symulakrum państwa demokratycznego.

Próbując ukończyć swój projekt o Belgii, a także inne prace, Baudelaire doznał gwałtownych ataków neuralgii, a następnie, na początku 1866 roku, nękały go kolejne ataki, zawroty głowy i nudności. Po wylewie krwi do mózgu, stał się niemy i niedowładny.

W tym pełnym rozmachu badaniu każdego aspektu życia w Belgii, perspektywiczne oko Baudelaire'a chwyta świat w mgnieniu oka. Mnogość notatek poety i ogromna kolekcja powiązanych z nimi wycinków z gazet (streszczonych wewnątrz) ujawniają nam wewnętrzne funkcjonowanie jego umysłu, co Blake nazwał piekielnym warsztatem artysty. Belgia rozebrana do naga to estetyczno-diagnostyczna litania często zjadliwych obserwacji, których zwycięstwo znajduje się w samym akcie analizy, w upojeniu diagnozą, tak jak wielcy komicy rozkoszują się żrącymi i kąśliwymi obserwacjami społeczeństwa, policzkiem wymierzonym w twarz status quo.