Taras Bulba

Opinie czytelników

Recenzje „Tarasa Bulby” Gogola podkreślają żywy portret kozackiego życia, głębokie tematy honoru, rodziny i wojny, a także bogaty kontekst historyczny. Podczas gdy tłumaczenie Petera Constantine'a jest chwalone za energię i dokładność, opinie na temat wartości literackiej opowiadania są różne, a niektórzy uważają je za ogólne w porównaniu z innymi dziełami Gogola. Co więcej, dyskusje wokół jego tematów ujawniają złożoność związaną z nacjonalizmem, przemocą i obrazami kulturowymi, odzwierciedlając współczesne kwestie w Ukrainie.

⬤ Wciągające tłumaczenie Petera Constantine'a, które dodaje energii tekstowi.
⬤ Zapewnia głęboki wgląd w kulturę kozacką i historię Ukrainy.
⬤ Porównania do literatury epickiej podkreślają jej literackie znaczenie.
⬤ Żywe obrazy i fabuła wciągają czytelników w kozacki styl życia.
⬤ Powieść wzbudza zainteresowanie współczesnymi dyskusjami politycznymi i kulturowymi.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że postacie są niedopracowane i ogólne w porównaniu z innymi dziełami Gogola.
⬤ Krytyka dotycząca jingoizmu i przedstawiania przemocy budzi obawy moralne.
⬤ Przedstawienie niektórych grup etnicznych zostało opisane jako niepokojące i może być postrzegane jako antysemickie.
⬤ Mieszane opinie na temat spójności fabuły i motywacji postaci.
⬤ Różne wydania mogą być źle wyprodukowane lub nie posiadać odpowiednich napisów tłumaczeniowych.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Pierwsze nowe tłumaczenie od czterdziestu lat.

Rozgrywająca się między połową XVI a początkiem XVII wieku epicka opowieść Gogola opowiada zarówno o krwawym kozackim buncie przeciwko Polakom (prowadzonym przez odważnego Tarasa Bulbę z ukraińskiej mitologii ludowej), jak i o procesach dwóch synów Tarasa Bulby.

Jak pisze we wstępie Robert Kaplan, „Taras Bulba” ma w sobie kiplingowski poryw... który sprawia, że czyta się go z przyjemnością, ale centralnym elementem jego tematu jest bezlitosna, mrocznie zła przemoc, która wykracza daleko poza wszystko, o czym Kipling kiedykolwiek wspominał. Potrzebujemy więcej dzieł takich jak Taras Bulba, aby lepiej zrozumieć emocjonalne źródła zagrożenia, z jakim mamy dziś do czynienia w miejscach takich jak Bliski Wschód i Azja Środkowa”. A krytyk John Cournos zauważył: „Wskazówkę do całego rosyjskiego realizmu można znaleźć w spostrzeżeniu rosyjskiego krytyka na temat Gogola: »Rzadko natura stworzyła człowieka tak romantycznego w skłonnościach, a jednocześnie tak mistrzowskiego w portretowaniu wszystkiego, co nieromantyczne w życiu«. Ale to stwierdzenie nie obejmuje całego gruntu, ponieważ łatwo jest dostrzec w prawie wszystkich pracach Gogola jego „wolną kozacką duszę” próbującą przebić się przez skorupę nikczemności dnia dzisiejszego jak jakiś starożytny demon, zasadniczo dionizyjski. Tak więc jego dzieła, choć są prawdziwe dla naszego życia, są jednocześnie wyrzutem, protestem i wyzwaniem, zawsze wzywając do radości, starożytnej radości, której już z nami nie ma. I mają całą radość i smutek ukraińskich pieśni, które tak bardzo kochał”.