Matka Courage i jej dzieci

Opinie czytelników

Recenzje użytkowników „Matki Courage i jej dzieci” odzwierciedlają mieszankę uznania dla antywojennych tematów Brechta i krytyki jakości tłumaczenia. Wielu czytelników uważa, że dzieło ma emocjonalny wpływ i jest aktualne, doceniając odporność głównej bohaterki, ale niektórzy zmagają się ze skomplikowanym językiem i przestarzałym stylem. Dyskusje w klubach książki podkreślają jego prowokujący do myślenia charakter, podczas gdy inni krytykują tłumaczenie jako słabe i nieautentyczne, co utrudnia im czytanie.

Sztuka uważana jest za klasyczny antywojenny utwór o ponadczasowej tematyce, z silną i odporną bohaterką, Matką Courage. Wiele osób uważa uwagi redakcyjne za pomocne i docenia kąśliwe argumenty antywojenne. Sztuka jest znana ze swojej emocjonalnej głębi i znaczenia dla współczesnych konfliktów.

Kilku czytelników zmagało się z językiem i uznało go za trudny do zrozumienia ze względu na jego XVII-wieczny kontekst. Jakość tłumaczenia spotkała się ze znaczną krytyką, a niektórzy wyrażali frustrację z powodu potocznych wyrażeń, które wydawały się nie na miejscu. Inni uważali, że tempo jest powolne w porównaniu do współczesnych dzieł, a niektórzy nauczyciele wskazywali, że dostępne są lepsze tłumaczenia.

(na podstawie 52 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mother Courage and Her Children

Zawartość książki:

Matka Courage została po raz pierwszy wystawiona w Zurychu w 1941 roku i jest zwykle postrzegana jako największe dzieło Brechta. Pozostając potężnym oskarżeniem wojny i niesprawiedliwości społecznej, jest to epicki dramat osadzony w XVII wieku podczas wojny trzydziestoletniej.

Fabuła podąża za odporną Matką Courage, która przeżywa dzięki prowadzeniu firmy komisowej, która czerpie zyski ze wszystkich stron. Gdy wojna pochłania po kolei wszystkie jej dzieci, sztuka w przejmujący sposób pokazuje, że nikt nie może czerpać korzyści z wojny bez ponoszenia jej straszliwych kosztów. Tłumaczenie autorstwa nagrodzonego Pulitzerem dramaturga Tony'ego Kushnera jest współczesne i żywe, z przystępnym i humorystycznym językiem, łatwym przepływem konwersacji, sympatycznymi, zrozumiałymi postaciami i humorem.

Kushner sprawia, że klasyczna sztuka, która jest notorycznie trudna do wykonania, jest przyjazna zarówno dla sceny, jak i czytelnika. Sztuka została wystawiona w National Theatre w reżyserii Deborah Warner z Fioną Shaw w roli głównej we wrześniu 2009 roku.