Ocena:

Książka przedstawia potężne tłumaczenie sztuki Sofoklesa „Electra”, badając wymiary psychologiczne i dynamikę relacji rodzinnych pośród tematów zemsty i szaleństwa. Zapewnia porównawcze spojrzenie na narracje przedstawione przez różnych tragicznych poetów, podkreślając unikalne aspekty interpretacji Sofoklesa.
Zalety:Doskonałe tłumaczenie, wnikliwe wprowadzenie Petera Bergera, silny rozwój postaci i głęboka psychologiczna eksploracja tematów. Książka polecana osobom zainteresowanym greckim dramatem.
Wady:Złożone tematy i analiza psychologiczna mogą stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników. Zawiłe relacje rodzinne i kontekst historyczny mogą wymagać dodatkowej wiedzy.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Electra
Opierając się na przekonaniu, że tylko tłumacze, którzy sami piszą poezję, mogą właściwie odtworzyć słynne i ponadczasowe tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, seria Greek Tragedy in New Translations oferuje nowe tłumaczenia, które wykraczają poza dosłowne znaczenie greki, aby przywołać poezję oryginałów. Pod ogólną redakcją Petera Buriana i Alana Shapiro, każdy tom zawiera krytyczne wprowadzenie, komentarz do tekstu, pełne wskazówki sceniczne oraz słowniczek mitycznych i geograficznych odniesień w sztuce.
Chociaż czasami była przyćmiona przez jego bardziej znane Edypa Tyrana i Antygonę, Elektra Sofoklesa jest niezwykła ze względu na skrajne emocje i napięty dramat.
Electra opowiada o morderstwach Klitajmestry i Egistosa przez syna Klitajmestry, Orestesa, aby pomścić ich zabójstwo swojego ojca Agamemnona, dowódcy Greków pod Troją, po jego powrocie do domu. Wersja Sofoklesa przedstawiona jest z punktu widzenia Elektry, siostry Orestesa, która opłakuje ojca, jest świadkiem zbrodni matki i przez lata znosi pogardę matki. Pomimo ogromnej pasji do zemsty, Electra przyznaje, że jej własne działania są haniebne. Kiedy w końcu przybywa Orestes, jej nastrój zmienia się z żalu w radość, gdy Orestes dokonuje krwawej zemsty.
Sofokles przedstawia tę historię jako dziki, choć konieczny akt zemsty, żywo przedstawiając żal, złość i uniesienie Elektry. To tłumaczenie dorównuje oryginałowi pod względem brutalności ekspresji i pozostawia nienaruszone nieartykułowane okrzyki cierpienia i radości, które wypełniają sztukę.