Antygona

Opinie czytelników

Książka jest tłumaczeniem dramatu „Antygona” Sofoklesa, który jest dobrze przyjęty ze względu na swoją czytelność i wciągającą treść. Wielu czytelników docenia prostotę tłumaczenia, dzięki czemu sztuka jest dostępna zarówno dla studentów, jak i zwykłych czytelników. Jednak niektórzy recenzenci wspomnieli, że nie wyróżnia się on znacząco poza typowe oczekiwania wobec sztuki.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ łatwa do przeczytania i zrozumienia
⬤ świetna na zajęcia
⬤ dobre tłumaczenie
⬤ w doskonałym stanie
⬤ ciekawe spostrzeżenia i komentarze
⬤ szeroko polecana.

⬤ Niektórzy uważają, że jest jednowymiarowa
⬤ nie wyróżnia się niczym szczególnym poza typowymi oczekiwaniami
⬤ może brakować głębi dla niektórych zaawansowanych czytelników.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Antigone

Zawartość książki:

Opierając się na przekonaniu, że tylko tłumacze, którzy sami piszą poezję, mogą właściwie odtworzyć słynne i ponadczasowe tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, seria Greek Tragedy in New Translations oferuje nowe tłumaczenia, które wykraczają poza dosłowne znaczenie greki, aby przywołać poezję oryginałów. Seria ma na celu odzyskanie całego zachowanego korpusu greckiej tragedii, zupełnie tak, jakby starożytni tragediopisarze pisali w języku angielskim naszych czasów. Pod redakcją Petera Buriana i Alana Shapiro, każdy z tych tomów zawiera krytyczne wprowadzenie, komentarz do tekstu, pełne wskazówki sceniczne oraz glosariusz mitycznych i geograficznych odniesień w sztukach.

To dopracowane tłumaczenie Antygony Sofoklesa autorstwa Richarda Emila Brauna, zarówno wybitnego poety, jak i profesjonalnego uczonego-krytyka, oferuje, w szczupłym, ścięgnistym wierszu i tekstach o niezwykłej intensywności, interpretację opartą na wzorowej nauce i krytycznej wnikliwości. Braun przedstawia Antygonę nieskażoną nadmiernym sentymentalizmem czy pietyzmem.

Jego tłumaczenie podkreśla niezwykłą symetrię strukturalną i piękno projektu Sofoklesa, koncentrując się na zrównoważonym i harmonijnym spojrzeniu na tragicznie przeciwstawne wole, które sprawiają, że sztuka jest tak poruszająca. W przeciwieństwie do tradycyjnie łagodnej i pobożnej bohaterki przeciwstawionej brutalnemu i nikczemnemu Kreonowi, Antygona Brauna wyłania się jako prawdziwa sofoklejska bohaterka - z całą surowością, a nawet pychą, a także patosem i pięknem, których wymaga sofoklejski heroizm. Braun ukazuje również Kreona tak uparcie "pryncypialnego" jak Antygona, zamiast po prostu aroganckiego tyrana z konwencjonalnych interpretacji.