Wieczny mąż

Opinie czytelników

Zbiór opowiadań, w tym „Wieczny mąż”, pokazuje mistrzostwo Dostojewskiego w psychologicznej głębi i żywej narracji. Wielu czytelników chwali jakość tłumaczeń i wciągającą naturę opowiadań, choć niektórzy narzekają na samozachwyt bohaterów i czasami trudną tematykę. Książka jest godna polecenia dla osób zainteresowanych literaturą rosyjską, pomimo mniejszości recenzji wyrażających rozczarowanie jej ogólnym wpływem w porównaniu z bardziej znanymi dziełami Dostojewskiego.

⬤ Porywająca fabuła z żywymi przedstawieniami postaci.
⬤ Wysokiej jakości tłumaczenia, które poprawiają wrażenia z lektury.
⬤ Zapewnia wgląd w psychologiczną głębię Dostojewskiego oraz tematy ludzkiego pożądania i szaleństwa.
⬤ Dobre wprowadzenie do krótszej beletrystyki Dostojewskiego, czyniąc ją przystępną dla nowych czytelników.
⬤ Włączenie znaczących, mniej znanych opowiadań dodaje wartości do kolekcji.

⬤ Niektóre postacie są postrzegane jako zadufane w sobie, a historie mogą być przygnębiające.
⬤ Nie wszystkie historie rezonują z czytelnikami w tym samym stopniu, a niektóre wydają się nierówne lub szkicowe.
⬤ Kilku czytelników było rozczarowanych, że tytułowe opowiadanie nie spełniło ich oczekiwań w porównaniu z powieściami Dostojewskiego.
⬤ Okładka została skrytykowana jako nieodpowiednia i potencjalnie wprowadzająca w błąd.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Eternal Husband

Zawartość książki:

Podczas dusznego petersburskiego lata bogatego właściciela ziemskiego Velchaninova prześladuje postać mężczyzny, którego ciągle widzi na ulicy.

Kiedy niespodziewanie odwiedza go późną nocą, zdaje sobie sprawę, że jest to stary przyjaciel, Trusotsky, którego zmarła żona, Natalya, była jego sekretną kochanką. Gdy obaj mężczyźni odnawiają znajomość, Velchaninov uświadamia sobie, że dziecko Trusotsky'ego jest w rzeczywistości jego własną córką.

Od tego momentu losy dwóch starych przyjaciół splatają się ze sobą, angażując się - na przemian odpychani i przyciągani przez siebie nawzajem - w niebezpieczną grę w kotka i myszkę, która doprowadzi do ostatecznej dramatycznej konfrontacji. Wciągający, trzymający w napięciu, pełen czarnego humoru Wieczny mąż - skomponowany przez autora u szczytu jego pisarskich możliwości, między Idiotą a Diabłami, i opisany przez biografa Dostojewskiego Josepha Franka jako "małe arcydzieło" - pokazuje Dostojewskiego w najlepszym wydaniu jako bezwzględnego demaskatora dziwactw i ułomności ludzkiego charakteru.