Notatki z podziemia

Opinie czytelników

Książka „Notatki z podziemia” Dostojewskiego przedstawia złożonego i głęboko ułomnego bohatera znanego jako Człowiek Podziemia. Jego postać jest przedstawiona jako złośliwa, niegrzeczna i nieustannie zaangażowana w wewnętrzny konflikt i nienawiść do samego siebie. Pierwsza połowa książki służy jako filozoficzny manifest, podczas gdy druga opowiada o wydarzeniach z przeszłości bohatera, ukazując jego toksyczne interakcje z innymi. Recenzenci wyrażają mieszane uczucia, z których wielu chwali głęboką eksplorację ludzkiej natury i tematów egzystencjalnych, podczas gdy inni krytykują brak sympatii do głównego bohatera i gęsty, rozwlekły styl książki.

⬤ Potężna eksploracja ludzkiej psychologii i tematów egzystencjalnych.
⬤ Bogaty, wnikliwy język, który rezonuje z czytelnikami zmagającymi się z niepewnością.
⬤ Mistrzostwo Dostojewskiego w przedstawianiu złożonych ludzkich emocji i sprzeczności.
⬤ Angażujące anegdoty i refleksje, które mogą sprowokować do głębokich przemyśleń i autorefleksji.

⬤ Bohater jest przedstawiony jako całkowicie niewiarygodny, co może zmniejszyć zaangażowanie czytelnika.
⬤ Styl pisania może być gęsty i czasami trudny do zrozumienia.
⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że jakość tłumaczenia jest słaba, co wpływa na ogólne wrażenia z lektury.
⬤ Nastrój książki jest szczególnie przygnębiający i może nie być przyjemny dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 189 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Notes from Underground

Zawartość książki:

Najbardziej rewolucyjna powieść Dostojewskiego, Notatki z podziemia, wyznacza linię podziału między XIX- i XX-wieczną literaturą piękną, a także między wizjami siebie, które ucieleśniał każdy wiek.

Jedna z najbardziej niezwykłych postaci w literaturze, bezimienny narrator jest byłym urzędnikiem, który buntowniczo wycofał się do podziemnej egzystencji. W całkowitym oderwaniu od społeczeństwa kreśli pełną pasji, obsesyjną, wewnętrznie sprzeczną narrację, która służy jako druzgocący atak na społeczny utopizm i potwierdzenie zasadniczo irracjonalnej natury człowieka.

Richard Pevear i Larissa Volokhonsky, których tłumaczenia Dostojewskiego stały się standardem, dają nam genialnie wierne wydanie tej klasycznej powieści, oddając całą tragedię i udręczoną komedię oryginału.