Pisma Kierkegaarda, XII, tom I: Kończący nienaukowy postscriptum do Fragmentów filozoficznych

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Concluding Unscientific Postscript” Kierkegaarda jest przełomowym, wymagającym i prowokującym do myślenia dziełem, które znacząco przyczynia się do egzystencjalizmu i zachodniej filozofii. Czytelnicy doceniają jego głęboką eksplorację subiektywności i prawdy, choć niektórzy zauważają, że jego złożoność i warstwy pseudonimowego autorstwa wymagają ostrożnego zaangażowania. Pozytywne doświadczenia związane z treścią książki są nieco równoważone przez krytykę opakowania i kwestii związanych z tłumaczeniem.

⬤ Kluczowe dzieło w zachodniej filozofii i egzystencjalizmie.
⬤ Głęboka eksploracja subiektywności i prawdy.
⬤ Zmieniająca życie i prowokująca do myślenia treść.
⬤ Polecana zarówno chrześcijanom, jak i niechrześcijanom.
⬤ Mocne tłumaczenia, które ułatwiają zrozumienie.

⬤ Złożoność może być zniechęcająca dla czytelników.
⬤ Niektóre tłumaczenia mogą mieć przestarzałe założenia filozoficzne.
⬤ Słabe opakowanie zgłaszane przez niektórych użytkowników.
⬤ Wydania często podzielone na wiele tomów, co może być mylące.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Kierkegaard's Writings, XII, Volume I: Concluding Unscientific PostScript to Philosophical Fragments

Zawartość książki:

We Fragmentach filozoficznych pseudonimowy autor Johannes Climacus zbadał pytanie: Co jest potrzebne, aby wyjść poza sokratejskie przypominanie sobie wiecznych idei już posiadanych przez uczącego się? Napisany jako posłowie do tego dzieła, Concluding Unscientific Postscriptum jest z jednej strony filozoficznym żartem, ale z drugiej jest charakterystyką Climacusa subiektywnego stosunku myśliciela do prawdy chrześcijaństwa. Jednocześnie ironiczna, humorystyczna i polemiczna, praca ta przybiera nienaukową formę mimetyczno-patetyczno-dialektycznej kompilacji idei.

Podczas gdy ruch we wcześniejszych pseudonimowych pismach jest daleki od estetyki, ruch w Postscriptum jest daleki od myśli spekulatywnej. Kierkegaard zamierzał, by Postscriptum było jego ostatnim dziełem jako autora. Późniejsze drugie autorstwo po The Corsair Affair sprawiło, że Postscriptum stało się punktem zwrotnym w całym autorstwie.

Część pierwsza tomu tekstowego bada prawdę chrześcijaństwa jako obiektywną kwestię, część druga subiektywną kwestię tego, co wiąże się dla jednostki z zostaniem chrześcijaninem, a tom kończy się dodatkiem, w którym Kierkegaard uznaje i wyjaśnia swój związek z pseudonimowymi autorami i ich pismami. Drugi tom zawiera aparat naukowy, w tym klucz do odniesień i wybrane wpisy z dzienników i dokumentów Kierkegaarda.