Koncepcja lęku: Proste rozważania zorientowane psychologicznie w świetle dogmatycznego problemu grzechu dziedzicznego

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za głębię, piękno i doskonałe tłumaczenie, a jednocześnie uznawana za gęstą i czasami trudną do naśladowania. Zajmuje się głębokimi koncepcjami filozoficznymi, zwłaszcza lękiem i wolnością, z unikalnej chrześcijańskiej perspektywy, ale sugeruje się, że nie jest to najlepszy punkt wyjścia dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z Kierkegaardem.

⬤ Piękna proza
⬤ doskonałe tłumaczenie
⬤ bogate filozoficzne spostrzeżenia
⬤ klasyczne dzieło, które prowokuje do głębokich przemyśleń
⬤ angażowanie się w tematy lęku i wolności
⬤ interesujące i satysfakcjonujące po ponownym przeczytaniu
⬤ szybka dostawa i dobry stan książki.

⬤ Dla niektórych zaczyna się dziwnie
⬤ gęsty materiał, który może być trudny do naśladowania
⬤ niektóre momenty gonitwy
⬤ może nie być tak satysfakcjonujące, jak oczekiwano
⬤ szorstka faktura papieru w miękkiej oprawie może być zniechęcająca.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Concept of Anxiety: A Simple Psychologically Oriented Deliberation in View of the Dogmatic Problem of Hereditary Sin

Zawartość książki:

Błyskotliwie syntetyzując ludzkie spostrzeżenia z chrześcijańskimi dogmatami, Soren Kierkegaard przedstawił w 1844 roku Pojęcie lęku jako przełomowe „rozważania psychologiczne”, sugerując, że naszą jedyną nadzieją na przezwyciężenie lęku nie jest „proszek i pigułki”, ale przyjęcie go z otwartymi ramionami. Podczas gdy duńska proza Kierkegaarda jest zaskakująco bogata, poprzednie tłumaczenia - ostatnie z 1980 roku - zmarginalizowały dzieło na przemian kwiecistym lub niewolniczo drewnianym językiem. Alastair Hannay, czołowy światowy badacz Kierkegaarda, z niespotykaną wcześniej w języku angielskim werwą odtworzył jego naturalny rytm, pragnąc, aby ten pomijany klasyk został ożywiony jako przełomowe dzieło egzystencjalizmu i psychologii moralnej, którym jest.

Z The Concept of Anxiety:

„I żaden Wielki Inkwizytor nie ma w pogotowiu tak straszliwych udręk, jak lęk, i żaden tajny agent nie wie tak sprytnie, jak zaatakować podejrzanego w jego najsłabszym momencie, ani jak uczynić tak uwodzicielską pułapkę, w którą zostanie złapany; i żaden wnikliwy sędzia nie rozumie, jak zbadać, tak, ożywić oskarżonego, jak czyni to lęk, który nigdy nie pozwala mu odejść, ani w dywersji, ani w hałasie, ani w pracy, ani w dzień, ani w nocy”.