Bojaźń i drżenie: Nowe tłumaczenie

Opinie czytelników

Recenzje książki Kierkegaarda „Bojaźń i drżenie: A New Translation” podkreślają intelektualną głębię książki i jakość tłumaczenia Kirmmse'a w porównaniu do Lowrie'ego. Niektórzy czytelnicy uznali jednak styl pisania Kierkegaarda za nużący, a także narzekali na fizyczną jakość oprawy książki i użyteczność podglądów Amazon.

Tłumaczenie Kirmmse'a jest chwalone za jasność, wyrazistość i zdolność do rozjaśniania znaczeń Kierkegaarda, co czyni go preferowanym wyborem w stosunku do wersji Lowrie'ego. Sama książka jest uważana za głęboką medytację na temat wiary i jest cenna dla tych, którzy szukają głębszego duchowego połączenia.

Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania Kierkegaarda jest nużący i zbyt złożony. Istnieją również problemy z fizyczną oprawą książki, której niektóre egzemplarze podobno rozpadły się po minimalnym użyciu. Ponadto pojawiają się skargi dotyczące braku przydatnego przykładowego tekstu w podglądzie Amazon.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fear and Trembling: A New Translation

Zawartość książki:

Po raz pierwszy opublikowana w 1843 roku pod pseudonimem „Johannes de silentio” (Jan od Ciszy), bogato rezonująca Bojaźń i drżenie Sorena Kierkegaarda przez pokolenia była kluczowym tekstem w historii filozofii moralnej, inspirując takich luminarzy sztuki i filozofii jak Edvard Munch, W.H. Auden, Walter Benjamin i egzystencjalista Jean-Paul Sartre.

Opowiadając biblijną historię związania Izaaka, Kierkegaard wyjaśnia mękę Abrahama, któremu nakazano poświęcić syna w wyjątkowej próbie wiary. Zniesmaczony pewnością siebie w swoim wieku, Kierkegaard bada paradoks leżący u podstaw decyzji Abrahama, by pozwolić, by jego obowiązek wobec Boga miał pierwszeństwo przed obowiązkami wobec rodziny.

Teraz, w nowej erze ogromnej niepewności i dyslokacji, znany badacz Kierkegaarda, Bruce H. Kirmmse, w swoim przystępnym tłumaczeniu i wciągającym wstępie, w elokwentny sposób przedstawia to klasyczne dzieło nowemu pokoleniu czytelników, demonstrując trwałą moc Kierkegaarda do oświetlania straszliwego cudu wiary.