Kierkegaard's Writings, II, Volume 2: The Concept of Irony, with Continual Reference to Socrates/Notes of Schelling's Berlin Lectures

Opinie czytelników

Recenzje książki „Pojęcie ironii” autorstwa Sørena Kierkegaarda prezentują mieszankę opinii dotyczących jej treści i fizycznego wydania. Czytelnicy doceniają głębię i dowcip filozoficznych argumentów, zwłaszcza dotyczących sokratejskiej ironii, ale niektórzy wyrażają frustrację stylem i strukturą książki. Ponadto pojawiają się skargi dotyczące fizycznej oprawy i użyteczności wydania.

⬤ Wnikliwa i fundamentalna praca dla egzystencjalizmu.
⬤ Głęboka eksploracja ironii i jej implikacji dla subiektywności.
⬤ Przemyślana dyskusja na temat postaci filozoficznych, takich jak Sokrates, Szekspir i Hegel.
⬤ Szybka dostawa i dobry stan odnotowany przez niektórych recenzentów.

⬤ Irytujący styl pisania i złożoność, która może być trudna do przeniknięcia.
⬤ Pierwsza część przeciąga się i wydaje się zawiła; nie jest przyjazna dla osób bez podstawowej wiedzy.
⬤ Mała czcionka w fizycznym wydaniu sprawia, że czytanie jest trudne, ryzykując uszkodzenie książki.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Dzieło, które „nie tylko traktuje o ironii, ale jest ironią”, napisał współczesny recenzent The Concept of Irony, with Continual Reference to Socrates. Przedstawiona tutaj wraz z notatkami Kierkegaarda ze słynnych berlińskich wykładów na temat „filozofii pozytywnej” F.

W. J. Schellinga, książka ta jest zalążkiem późniejszej twórczości Kierkegaarda, zarówno pod względem stylistycznym, jak i tematycznym.

Część pierwsza koncentruje się na Sokratesie, mistrzu ironii, w interpretacji Ksenofonta, Platona i Arystofanesa, ze słowem o Heglu i kategoriach heglowskich. Część druga to bardziej synoptyczne omówienie pojęcia ironii w kategoriach Kierkegaarda, z przykładami innych filozofów i ze szczególnym uwzględnieniem powieści A.W.

Schlegla Lucinde jako uosobienia ironii romantycznej. Koncepcja ironii i Notatki z wykładów berlińskich Schellinga należą do doniosłego roku 1841, który obejmował nie tylko zakończenie pracy uniwersyteckiej Kierkegaarda i jego pobyt w Berlinie, ale także koniec jego zaręczyn z Regine Olsen i początkowe pisanie Either/Or.