Kierkegaard's Writings, VIII, Volume 8: Concept of Anxiety: Proste, psychologicznie zorientowane rozważania na temat dogmatycznej kwestii grzechu dziedzicznego

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Pojęcie lęku” Kierkegaarda jest głęboką i złożoną eksploracją lęku i grzechu, głęboko zakorzenioną w myśli chrześcijańskiej, a jednocześnie istotną dla filozofii egzystencjalnej. Czytelnicy uważają, że tekst jest zarówno pouczający, jak i wymagający, z różnymi opiniami na temat jego dostępności i jasności.

⬤ Głęboka eksploracja lęku i grzechu
⬤ # Oferuje wgląd w ludzką wolność i myśl egzystencjalną
⬤ # Potencjalnie przydatna dla specjalistów w dziedzinie psychologii i zdrowia psychicznego
⬤ Zachęca do głębokiej refleksji i przemyśleń
⬤ Angażuje się w kluczowe tematy filozofii.

⬤ Uważana za jedną z najtrudniejszych i najbardziej złożonych prac Kierkegaarda
⬤ # Gęsta i czasami zawiła proza
⬤ # Wymaga znacznego wysiłku i cierpliwości, aby ją zrozumieć
⬤ # Niektórzy czytelnicy uważają ją za zagmatwaną lub niejasną
⬤ # # Nie tak przystępna dla osób niezaznajomionych z filozofią chrześcijańską.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Kierkegaard's Writings, VIII, Volume 8: Concept of Anxiety: A Simple Psychologically Orienting Deliberation on the Dogmatic Issue of Hereditary Sin

Zawartość książki:

Niniejsze wydanie zastępuje wcześniejsze tłumaczenie Waltera Lowrie, które ukazało się pod tytułem The Concept of Dread. Wraz z The Sickness unto Death, praca ta odzwierciedla z psychologicznego punktu widzenia wieloletnią troskę S.

Ren Kierkegaarda o sokratejską maksymę „Poznaj samego siebie”. "Jego ontologiczny pogląd na jaźń jako syntezę ciała, duszy i ducha wywarł wpływ na filozofów takich jak Heidegger i Sartre, teologów takich jak Jaspers i Tillich oraz psychologów takich jak Rollo May.

W Pojęciu lęku Kierkegaard opisuje naturę i formy lęku, umieszczając domenę lęku w mentalno-emocjonalnych stanach ludzkiej egzystencji, które poprzedzają jakościowy skok wiary w duchowy stan chrześcijaństwa. To dzięki lękowi jaźń staje się świadoma dialektycznej relacji między skończonością a nieskończonością, doczesnością a wiecznością.