Dante Alighieri - The Divine Comedy, Translated by Henry Francis Clay: Najciemniejsze miejsca w piekle są zarezerwowane dla tych, którzy zachowują neutralność”.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Dante Alighieri - The Divine Comedy, Translated by Henry Francis Clay: The darkest places in hell are reserved for those who maintain their neutralit"

Zawartość książki:

Durante degli Alighieri, ale lepiej znany po prostu jako Dante, urodził się we Florencji około 1265 roku. Wyrósł na głównego włoskiego poetę późnego średniowiecza i napisał prawdopodobnie największe dzieło literackie w języku włoskim: Boską komedię. We Włoszech Dante jest często określany jako il Sommo Poeta - "Najwyższy Poeta". Co ważne, Dante pisał w języku narodowym, będącym połączeniem dialektu toskańskiego, łaciny i innych wpływów, przez co często nazywany jest ojcem języka włoskiego. Napisał także Boską komedię w trzywierszowym schemacie rymów lub terza rima, co było znaczącym osiągnięciem, a jego pierwsze użycie przypisuje się oczywiście jemu. To ważne dzieło wywarło wpływ na prawie wszystkich następców, w tym Miltona i Tennysona, i zostało przetłumaczone na język angielski przez wielu światowej klasy poetów, w tym Henry'ego Wadswortha Longfellowa i Laurence'a Binyona. Henry Francis Cary urodził się 6 grudnia 1772 roku w Gibraltarze. Był najstarszym synem Williama Cary'ego, ówczesnego kapitana Pierwszego Pułku Piechoty i Henrietty Brocas. Cary kształcił się w Rugby School oraz w szkołach średnich w Sutton Coldfield i Birmingham, zanim w 1790 roku udał się do Christ Church w Oksfordzie, gdzie studiował literaturę francuską i włoską. W szkole był regularnym współpracownikiem Gentleman's Magazine i opublikował tom Sonetów i Ody. W 1797 r. przyjął święcenia kapłańskie i został wikariuszem Abbots Bromley w Staffordshire.

W 1808 r. przeniósł się do Londynu i został lektorem w Berkeley Chapel, a następnie wykładowcą w Chiswick i wikariuszem Savoy Chapel. Tłumaczenie przez Cary'ego kompletnej Divina Commedia Dantego w czystym wierszu ukazało się w 1814 roku. Musiał zostać opublikowany przez samego Cary'ego, ponieważ wydawcy uważali, że ryzyko niepowodzenia jest zbyt duże po stratach związanych z jego wcześniejszym tłumaczeniem Piekła. Tłumaczenie zostało zauważone przez Samuela Rogersa przez Thomasa Moore'a. Rogers wprowadził kilka uzupełnień do artykułu Ugo Foscolo w krytycznie ważnym Edinburgh Review. Artykuł ten, a także pełne pochwały Coleridge'a w wykładzie w Royal Institution, doprowadziły do ogólnego konsensusu co do jego zalet. Stopniowo Dante Cary'ego zajął miejsce wśród standardowych dzieł, przechodząc przez cztery wydania za życia tłumacza. W latach 1821-1824 Cary opublikował serię artykułów w The London Magazine, które później zostały zebrane w formie książkowej jako Lives of The English Poets. Opublikował również tom towarzyszący, Lives of the French Poets. W 1824 roku Cary opublikował tłumaczenie Ptaków Arystofanesa, słynnego greckiego dramaturga. W 1826 roku został mianowany asystentem bibliotekarza w British Museum, które to stanowisko piastował przez jedenaście lat. Cary był żonaty z Jane Ormsby od wielu lat i para miała dziewięcioro dzieci.

William Lucius, Jane Sophia, Henrietta, James Walter, Henry, Charles Thomas, Francis Stephen, John i Richard. W 1833 r. Cary zachorował i otrzymał sześciomiesięczny urlop na rekonwalescencję. Pozostały czas wykorzystał na podróże ze swoim synem Francisem do Amiens, Paryża, Lyonu, Aix, Nicei, Mentone, Genui, Pizy, Florencji, Sienny, Rzymu (pobyt przez miesiąc), Neapolu, Bolonii, Werony, Wenecji (ponownie pobyt przez miesiąc), Innsbrucku, Monachium, Norymbergi, Frankfurtu, Kolonii, Rotterdamu, Hagi, Amsterdamu, Brukseli, Gandawy i Brugii. W 1841 r. przyznano mu rentę koronną w wysokości 200 rocznie, uzyskaną dzięki staraniom Samuela Rogersa. Żywoty wczesnych poetów francuskich Cary'ego i Żywoty poetów angielskich (od Samuela Johnsona do Henry'ego Kirke White'a), pomyślane jako kontynuacja Żywotów poetów Johnsona, zostały opublikowane w formie zbiorowej w 1846 roku. Został pochowany w Kąciku Poetów w Opactwie Westminsterskim.