Choroba na śmierć: Nowe tłumaczenie

Opinie czytelników

Książka bada głębokie tematy związane z koncepcją Boga, szczególnie przez pryzmat filozofii Kierkegaarda. Chociaż jest uważana za wartościową lekturę dla osób poszukujących egzystencjalnego zrozumienia, cierpi z powodu znaczących problemów z drukowaniem, które umniejszają wrażenia z czytania.

⬤ Cenne spostrzeżenia dla osób poszukujących celu życia
⬤ silna treść filozoficzna zakorzeniona w ideach Kierkegaarda
⬤ znaczące dla czytelników zainteresowanych głębokimi tematami teologicznymi.

Książka zawiera liczne błędy drukarskie, w tym rozpraszające symbole i liczby; może być nużąca i myląca dla niektórych czytelników, zwłaszcza tych niezaznajomionych z tematem.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Sickness Unto Death: A New Translation

Zawartość książki:

"Największy psycholog ducha od czasów św. Augustyna" (Gregory R. Beabout), Soren Kierkegaard jest znany z tak bogatych dzieł filozoficznych, jak Bojaźń i drżenie i Pojęcie lęku. Jednak tylko Choroba na śmierć zawiera jego najważniejsze idee - dotyczące estetyki, etyki i religii - w jednym tomie.

Opublikowana po raz pierwszy w 1849 roku pod pseudonimem Anti-Climacus, The Sickness unto Death jest równie wymagająca, co zwięzła, stawiając fundamentalne, ale skomplikowane pytania dotyczące ludzkiej natury i jaźni. Zaczynając od biblijnej historii Łazarza, którego Jezus cudownie wskrzesił z martwych, Choroba na śmierć identyfikuje tytułową "chorobę" jako "rozpacz", stan gorszy niż śmierć, ponieważ jest "do" śmierci. Jak pokazuje Kierkegaard, rozpacz - lub, w kategoriach chrześcijańskich, "grzech" - jest chorobą nie ciała, ale ducha, a tym samym jaźni.

Dramatyczna "historia medyczna" przebiegu tej choroby Choroba na śmierć osiąga kulminację, jak wszystkie historie medyczne, w kryzysie, punkcie zwrotnym, w którym jaźń, pacjent, albo się realizuje, albo porzuca. Biorąc pod uwagę wybór między wiecznym zbawieniem a zagładą, Kierkegaard wzywa jaźń, by stała się otwarta w wierze na Boże miłosierdzie, "nawet dzisiaj, nawet w tej godzinie, nawet w tej chwili".

Ze swoim "okiem historyka" (Vanessa Parks Rumble) oraz "jasnym i pouczającym" (George Pattison) wstępem, Bruce H. Kirmmse zręcznie sytuuje Chorobę na śmierć w historycznym kontekście europejskich rewolucji 1848 roku, przypominając nam, że nawet Kierkegaard był wytworem swojego czasu i miejsca. Jednak, jak ostatecznie pokazuje Kirmmse, "Choroba na śmierć" jest równie trafna dla naszych czasów, jak dla Europy połowy XIX wieku, przemawiając do ludzkiej duszy przez pokolenia i stulecia.