Timaeus

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, tłumaczenie Timaeus Platona autorstwa Zeyl'a cieszy się zarówno uznaniem, jak i krytyką. Wielu czytelników docenia przejrzystość i przystępność pracy Zeyl, zwłaszcza w połączeniu z obszernym wprowadzeniem, które zapewnia cenny kontekst i wgląd. Pojawiają się jednak skargi, że wydanie Kindle nie zawiera dodatkowych treści i nie ma numeracji Stephanus, która jest niezbędna w dyskusjach akademickich. Niektórzy recenzenci wyrażają rozczarowanie jakością tłumaczenia w porównaniu z alternatywami.

⬤ Łatwa do czytania i zrozumienia.
⬤ Zawiera cenne 75-stronicowe wprowadzenie, które kontekstualizuje tekst.
⬤ Uznawana za jedno z najlepszych angielskich tłumaczeń, zwłaszcza do pracy naukowej.
⬤ Zawiera wnikliwe komentarze i przypisy w całym tekście.
⬤ Tłumaczenie jest postrzegane jako źródło edukacyjne, które wzbogaca zrozumienie koncepcji filozoficznych.

⬤ Wydanie Kindle nie zawiera przypisów, komentarzy i wprowadzenia.
⬤ Brak numeracji Stephanus, co czyni ją mniej odpowiednią do dyskusji w klasie.
⬤ Niektórzy krytycy uważają, że tłumaczeniu brakuje głębi i bogactwa w porównaniu z innymi wydaniami.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali formatowanie i zawartość za mylące, ponieważ oczekiwali więcej od wersji Kindle.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Timaeus to jeden z dialogów Platona i klasyk filozofii, głównie w formie długich monologów wygłaszanych przez Critiasa i Timaeusa, napisany około 360 rpne. Dzieło przedstawia rozumowanie na temat możliwej natury świata fizycznego i istot ludzkich, a po nim następuje dialog Critias.

Uczestnikami dialogu są Sokrates, Timaeus, Hermokrates i Krytiasz. Niektórzy uczeni uważają, że to nie Krytiasz z Trzydziestu Tyranów pojawia się w tym dialogu, ale jego dziadek, który również ma na imię Krytiasz. Niektóre tradycje (Diogenes Laertius (VIII 85), Hermippus ze Smyrny (III w. p.n.e.) i Timon z Phlius (ok. 320 - ok. 235 p.n.e.) sugerują, że Timaeus był pod wpływem książki o Pitagorasie, napisanej przez Filolaosa, chociaż twierdzenie to jest powszechnie uważane za fałszywe.

Dialog rozgrywa się dzień po tym, jak Sokrates opisał swój idealny stan. W dziełach Platona taka dyskusja ma miejsce w Republice. Sokrates uważa, że jego opis idealnego państwa nie był wystarczający dla celów rozrywkowych i że "chętnie usłyszałbym jakąś relację o tym, jak angażuje się w transakcje z innymi państwami" (19b).

Hermokrates pragnie zobowiązać Sokratesa i wspomina, że Krytiasz zna tylko relację (20b), aby to zrobić. Krytiasz kontynuuje opowieść o podróży Solona do Egiptu, gdzie usłyszał historię Atlantydy i o tym, jak Ateny były idealnym państwem, które następnie prowadziło wojnę z Atlantydą (25a). Krytiasz uważa, że wyprzedza siebie i wspomina, że Timaeus opowie część relacji od powstania wszechświata do człowieka.