Ocena:
Recenzje wskazują, że „Sympozjon” Platona został dobrze przyjęty, szczególnie jako audiobook, a czytelnicy doceniają jego żywą prezentację i filozoficzną głębię. Wielu uznało je za wciągające i wnikliwe, szczególnie w zrozumieniu miłości z perspektywy starożytnej kultury greckiej. Pojawiają się jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące przejrzystości formatowania i prezentacji wydania, które mogą dezorientować czytelników.
Zalety:⬤ Wciągająca prezentacja jako audiobook
⬤ żywe rozmowy
⬤ głębokie filozoficzne spostrzeżenia
⬤ łatwe do zrozumienia
⬤ dobrze wykonane z różnymi głosami
⬤ skuteczne tłumaczenie
⬤ wzbogacające kulturowo doświadczenie.
Niektórym wydaniom brakuje przejrzystości i odpowiedniego formatowania, co może dezorientować czytelników; obawy, że źle zaprezentowane wydania mogą zniechęcić do zrozumienia tekstu.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Symposium
Philebus wydaje się być jednym z późniejszych pism Platona, w którym styl zaczął się zmieniać, a element dramatyczny i poetycki został podporządkowany spekulatywnemu i filozoficznemu. W rozwoju abstrakcyjnej myśli poczyniono wielkie postępy w Protagorasie lub Fajdrosie, a nawet w Republice. Ale istnieje odpowiedni spadek umiejętności artystycznych, brak charakteru w osobach, trudny marsz w dialogu oraz stopień zamieszania i niekompletności w ogólnym projekcie. Podobnie jak w mowach Tukidydesa, mnożenie pomysłów wydaje się kolidować z siłą wyrazu. Zamiast równie rozproszonego wdzięku i łatwości wcześniejszych dialogów pojawiają się dwa lub trzy bardzo przemyślane fragmenty.
Zamiast nieustannie płynącej gry humoru, teraz pojawiającej się, teraz ukrytej, ale zawsze obecnej, wstawiono wiele złych żartów, jak możemy je nazwać. Możemy zaobserwować próbę sztucznej ornamentyki i naciągane sposoby ekspresji.
Również krzykliwe żądania ze strony jego towarzyszy, aby Sokrates odpowiedział na własne pytania, a także inne wady stylu, które przypominają nam Prawa. Połączenie jest często nagłe i nieharmonijne i dalekie od jasności.
