Ocena:
Książka „Śmierć w Wenecji” Thomasa Manna to głęboka, symboliczna powieść skupiona wokół głównego bohatera Gustava von Aschenbacha, starzejącego się pisarza, który zakochuje się w młodym chłopcu podczas podróży do Wenecji, gdy miasto zmaga się z plagą. Pisarstwo jest pięknie wykonane, ale spotkało się z krytyką za tłumaczenia i przystępność, a niektórzy czytelnicy uważają je za zbyt intelektualne lub trudne do przeanalizowania. Podczas gdy wielu docenia głębię i bogactwo prozy i tematów, inni zauważają problemy z konkretnymi wydaniami i tłumaczeniami, które umniejszają doświadczenie.
Zalety:⬤ Głębokie znaczenie i bogata symbolika
⬤ pięknie napisana proza
⬤ oferuje głęboki wgląd w obsesję, sztukę i piękno
⬤ przywołuje silne obrazy Wenecji
⬤ uważana za klasykę literatury.
⬤ Wiele wydań cierpi z powodu słabych tłumaczeń i błędów typograficznych
⬤ niektórzy czytelnicy uważają język za zbyt złożony lub introspektywny
⬤ problemy z tempem z przeintelektualizowanymi sekcjami
⬤ nie tak wciągające w formacie audiobooka.
(na podstawie 226 opinii czytelników)
Death in Venice
Pierwotnym zamiarem Manna było napisanie o "namiętności jako zamieszaniu i degradacji" po tym, jak zafascynowała go prawdziwa historia miłości Goethego do 18-letniej baronowej Ulrike von Levetzow, która doprowadziła Goethego do napisania "Elegii Mariańskiej". Śmierć kompozytora Gustava Mahlera w maju 1911 roku w Wiedniu i zainteresowanie Manna chłopcem Wladziem podczas wakacji w Wenecji w 1911 roku były dodatkowymi doświadczeniami zajmującymi jego myśli. Wykorzystał tę historię do naświetlenia pewnych przekonań na temat związku między życiem a umysłem, z Aschenbachem reprezentującym intelekt. Mann był również pod wpływem Zygmunta Freuda i jego poglądów na temat snów, a także filozofa Fryderyka Nietzschego, który kilkakrotnie odwiedził Wenecję.
Powieść obfituje w aluzje do starożytności, zwłaszcza greckiej i niemieckich dzieł (literackich, historycznych, muzycznych, wizualnych) z XVIII wieku.
Powieść jest intertekstualna, a jej głównymi źródłami są po pierwsze związek miłości erotycznej z filozoficzną mądrością prześledzoną w Sympozjonie i Fajdrosie Platona, a po drugie Nietzscheański kontrast między Apollem, bogiem powściągliwości i kształtowania formy, a Dionizosem, bogiem nadmiaru i namiętności. Umieszczanie klasycznych bóstw we współczesnych sceneriach było popularne w czasach, gdy Mann pisał Śmierć w Wenecji.
Imię i postać Aschenbacha mogą być inspirowane homoseksualnym niemieckim poetą Augustem von Platen-Hallermnde. W powieści pojawiają się aluzje do jego wierszy o Wenecji, a on sam, podobnie jak Aschenbach, zmarł na cholerę na włoskiej wyspie. Imię Aschenbacha jest niemal anagramem imienia August, a nazwisko postaci może pochodzić od Ansbach, miejsca urodzenia Platena. Imię to ma jednak jeszcze jedno wyraźne znaczenie: Aschenbach dosłownie oznacza "jesionowy potok".
