Kataj ponownie odwiedzony

Opinie czytelników

Książka „Dancing with Red Pine” została przedstawiona jako poetycka eksploracja samopoznania, czerpiąca z tematów osobistej refleksji i połączenia z naturą i literaturą. Recenzje wyrażają głębokie uznanie dla estetyki książki i głębi myśli w twórczości Red Pine, promując ciągły dialog z poezją i jej transformacyjną mocą.

Książka charakteryzuje się piękną prezentacją ze złotym tuszem na czerwono-brązowym papierze, oferuje głęboki wgląd w naturę poezji i samopoznania oraz zachęca do codziennego angażowania się w poezję. Czytelnicy doceniają wyjątkowy głos Red Pine'a i jego powiązania z tradycjami literackimi i osobistymi refleksjami.

Recenzja sugeruje, że książka może nie spodobać się tym, którzy szukają tradycyjnej recenzji książki, ponieważ recenzent koncentruje się bardziej na osobistych doświadczeniach i odczuciach niż na krytycznej ocenie treści. Niektórzy czytelnicy mogą uznać refleksje za zbyt abstrakcyjne lub osobiste, aby rezonować z ich oczekiwaniami dotyczącymi prostej narracji.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cathay Revisited

Zawartość książki:

Poezja. Literatura faktu.

To książka przekładu o przekładzie. Red Pine powrócił do wierszy po raz pierwszy przetłumaczonych przez Ezrę Pounda w jego Cathay, odnowił je poprzez własne doświadczenie języka i kultury oraz dołączył ważny esej o sztuce tłumaczenia. Jego własnymi słowami: Wkrótce po tym, jak wydrukowałem pierwszą wersję tego chapbooka, dałem kopię Williamowi Merwinowi.

Powiedział mi, że odwiedził Pounda, gdy ten przebywał w więzieniu St.

Elizabeths. Podobnie jak Pound, Merwin podjął decyzję, gdy był całkiem młody, że zostanie poetą i poprosił Pounda o radę.

Pound powiedział mu: "Jeśli chcesz być poetą, dobrym poetą, naucz się tłumaczyć". Na szczęście Merwin posłuchał jego rady. Tłumacze pracują w obszarze pośrednim, między językami, a obszar ten może być tak rozległy - lub wąski - jak wizja tłumacza.

Oczywiście próba przekonania innych do słuszności tej wizji nie jest łatwa. Ale to nie powód, by nie próbować. Jesienią 2004 roku zostałem zaproszony do wzięcia udziału w konferencji poświęconej chińskiej poezji w Simmons College w Bostonie.

Organizatorka, Afaa Weaver, poprosiła mnie, bym powiedział coś o tym, jak podchodzę do swojej pracy. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem.

Po prostu to robiłem. Ale zgodziłem się, że nadszedł czas, aby coś powiedzieć i napisałem krótki fragment, który dołączyłem na końcu tego chapbooka. Nie wiem, jak robią to inni, ale kiedy tłumaczę, widzę kogoś na parkiecie i nie mogę się oprzeć, by do niego nie dołączyć, ale jestem głuchy.

Nie słyszę muzyki.

Widzę tylko tańczącego tancerza.