Śmierć Iwana Iljicza

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają „Śmierć Iwana Iljicza” jako błyskotliwą, ale mroczną medytację nad życiem, śmiertelnością i ludzkim doświadczeniem. Podczas gdy wielu chwali mistrzowską fabułę Tołstoja i głębokie tematy, kilku wspomina o problemach z tłumaczeniem i formatowaniem, które utrudniały im czytanie.

⬤ Znakomita fabuła i charakterystyka Tołstoja.
⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak życie, śmierć i pytania egzystencjalne.
⬤ Wciągająca narracja skłaniająca do autorefleksji.
⬤ Krótka długość czyni ją przystępną w porównaniu do dłuższych dzieł Tołstoja.
⬤ Polecana ze względu na filozoficzne spostrzeżenia.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za protekcjonalną wobec wartości klasy średniej.
⬤ Problemy z jakością tłumaczenia, w tym literówki i wady formatowania.
⬤ Graficzne przedstawienie śmierci może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
⬤ Niektórzy recenzenci zauważyli uczucie dyskomfortu lub depresji z powodu ciężkich tematów.

(na podstawie 400 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Death of Ivan Ilyich

Zawartość książki:

Powieść Lwa Tołstoja Śmierć Iwana Iljicza rozpoczyna się wkrótce po śmierci Iwana Iljicza. Niewielka grupa prawników, członków sądu i oskarżyciela prywatnego zebrała się w prywatnym pokoju w sądzie i przeglądając gazetę, jeden z nich przeczytał, co następuje: "Praskovya Fedorovna Golovina, z głębokim smutkiem, informuje krewnych i przyjaciół o śmierci jej ukochanego męża Iwana Iljicza Golovina, członka Trybunału Sprawiedliwości, która miała miejsce 4 lutego tego roku 1882.

Pogrzeb odbędzie się w piątek o pierwszej po południu". Natychmiast członkowie grupy zaczynają myśleć o tym, jak odejście Iljicza wpłynie na ich pozycję i status; dziękują Bogu, że im się to nie przytrafiło i zastanawiają się nad konsekwencjami tego, jak mogą skorzystać na śmierci swoich kolegów, każdy z nich nieświadomy faktu, że śmierć przyjdzie do nich wszystkich. Historia przenosi nas w przeszłość i widzimy Iwana Iljicza w kwiecie wieku.

Studiował prawo i jest teraz sędzią.

Wykonuje swoją pracę z zimną dyscypliną i jest wspinaczem społecznym, który stał się pozbawiony emocji. Brakuje mu empatii i jakiejkolwiek troski o bliźnich, stara się tylko dotrzeć na szczyt, gdzie może patrzeć z góry na swoich rówieśników.

Pewnego dnia Ivan upada podczas dekorowania swojego nowego domu. Doznaje kontuzji i choć o tym nie wie, uraz ten spowoduje, że zachoruje i w rezultacie umrze. Podczas choroby staje się zły i zgorzkniały i nie chce uwierzyć, że zbliża się koniec jego życia.

Rodzina nie okazuje mu zbyt wiele współczucia, a jego jedynym pocieszeniem są rozmowy z Gerasimem, chłopem, który pozostaje przy jego łóżku i obdarza go szczerością i życzliwością. Zastanawiając się nad swoją obecną sytuacją i przeszłym życiem, światopogląd Iwana zaczyna się zmieniać. Zdaje sobie sprawę, że im wyżej wspinał się w swojej szlachetnej profesji, tym bardziej stawał się nieszczęśliwy i patrząc wstecz, zdaje sobie sprawę, jak bezsensowne było jego życie.

Powoli Iwan godzi się ze swoją nieuchronną śmiercią i w końcu dostrzega światło. Zaczyna współczuć tym, którzy wokół niego żyją z przyzwyczajenia, nie mogąc dostrzec, jak sztuczna jest ich egzystencja i że wcale nie żyją dobrze.

W końcu po swojej iluminacji umiera w chwili wyjątkowego szczęścia. Śmierć Iwana Iljicza jest atakiem Tołstoja na zadowoloną z siebie populację klasy średniej i wyższej, która w jego mniemaniu prowadzi sztuczne, bezsensowne życie, życie w separacji, nieświadome swojego stwórcy i tego, co czeka ich po śmierci. Krytyk Tołstoja, Vladimir Nabokov, podsumował to, pisząc: "Tołstojowska formuła brzmi: Iwan przeżył złe życie, a ponieważ złe życie to nic innego jak śmierć duszy, Iwan przeżył żywą śmierć; a ponieważ poza śmiercią jest żywe światło Boga, Iwan umarł w nowe życie - Życie przez duże L".