Dwadzieścia trzy opowieści

Opinie czytelników

Ten zbiór opowiadań Lwa Tołstoja oferuje bogate lekcje moralne i wgląd w ludzką naturę. Czytelnicy doceniają głębię i empatię w opisach postaci Tołstoja, wraz z sugestywnymi sceneriami. Istnieją jednak krytyczne uwagi dotyczące formatu książki i jej przydatności dla dzieci.

Historie są pięknie napisane z głębokimi naukami moralnymi, wywołują silną empatię i pokazują mistrzostwo Tołstoja w tworzeniu postaci i fabuły. Wielu czytelników uważa te historie za prowokujące do myślenia i czują się zainspirowani do poprawy swoich działań wobec innych. Książka zawiera klasyczne, edukacyjne narracje, które rezonują emocjonalnie.

Niektórzy czytelnicy doświadczyli słabej jakości druku, opisując go jako niesformatowany i żenujący. Ponadto istnieją obawy co do adekwatności treści dla dzieci, ponieważ niektóre historie zawierają wątki przemocy i tematy dla dorosłych.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Twenty Three Tales

Zawartość książki:

W jego książce "Dwadzieścia trzy opowieści" widzimy miłość Tołstoja do opowiadań, zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych; i jesteśmy świadkami tajemnicy prostoty i przejrzystości stylu, tak widocznej u wielkich rosyjskich pisarzy. Opowiadania dla dzieci przypominają nam o życiowej pasji Tołstoja do szkolnictwa i edukacji dzieci chłopskich.

Wśród opowiadań dla dorosłych, niektóre czerpią z tradycyjnych rosyjskich opowieści ludowych, oddychają starą chłopską mądrością i zabierają nas głęboko w krainę śniegu, niedźwiedzi, bólu serca i wódki. Inne historie odzwierciedlają polityczne i moralne obawy Tołstoja, takie jak wojna, alkohol i chciwość. "Artysta przyszłości", pisał Tołstoj, "zrozumie, że skomponowanie bajki; małej piosenki, która wzruszy; kołysanki lub zagadki, która rozbawi; żartu, który rozbawi lub narysowanie szkicu, który zachwyci dziesiątki pokoleń lub miliony dzieci i dorosłych, jest nieporównywalnie ważniejsze i bardziej owocne niż skomponowanie powieści, symfonii lub namalowanie obrazu w rodzaju tych, które rozpraszają niektórych członków zamożnych klas na krótki czas, a potem są na zawsze zapomniane.

Obszar tej sztuki najprostszych uczuć dostępnych dla wszystkich jest ogromny i jak dotąd prawie nietknięty". "Pracujcie, póki macie światło" - naucza Tołstoj.

Sceną otwierającą jest arystokratyczne przyjęcie, na którym wszyscy goście deklarują niezadowolenie ze swojego rozwiązłego i bezużytecznego życia; ale znajdują tysiąc różnych powodów, dla których nic nie powinno się zmienić. Następuje opowieść z morałem, osadzona w I wieku naszej ery, kiedy nowa sekta chrześcijańska została dopiero zauważona przez panujące Imperium Rzymskie. Opowiada ona o dwóch szkolnych przyjaciołach, Pamfiliuszu i Juliuszu, którzy podążają różnymi ścieżkami życia, ale ich drogi wciąż się przecinają.

Pamfiliusz dołącza do chrześcijan, żyjąc biednie we wspólnocie, podczas gdy Juliusz zdobywa status i władzę. Tutaj Tołstoj przedstawia nam swój obraz autentycznego chrześcijaństwa; i daje Juliuszowi wybór.