Ewangelia w skrócie

Opinie czytelników

Recenzje „Ewangelii w skrócie” Lwa Tołstoja podkreślają, że książka ta jest głęboką reinterpretacją Ewangelii, podkreślającą nauki Jezusa oparte na miłości i pokoju. Wielu docenia zdolność Tołstoja do destylowania złożonych idei do bardziej przystępnego formatu, dzięki czemu jest on atrakcyjny dla osób o świeckim pochodzeniu lub poszukujących głębszej duchowości. Wielu recenzentów krytykuje jednak niską jakość wydań drukowanych i cyfrowych, zwracając uwagę na znaczące błędy typograficzne i problemy z formatowaniem, które utrudniają czytanie.

⬤ Tołstoj zapewnia błyskotliwą i wnikliwą interpretację Ewangelii, koncentrując się na głównych przesłaniach Jezusa dotyczących miłości i pokoju.
⬤ Książka jest przystępna i wciągająca, dzięki czemu jest odpowiednia dla czytelników ze świeckich środowisk.
⬤ Rzuca wyzwanie tradycyjnym dogmatom, przemawiając do tych, którzy szukają głębszych duchowych spostrzeżeń.
⬤ Wielu uważa, że destylacja czterech Ewangelii w jedną narrację jest podejściem prowokującym do myślenia.

⬤ Wersje Kindle i drukowane są naznaczone licznymi błędami typograficznymi, problemami z formatowaniem i brakiem odpowiedniej edycji, co utrudnia ich czytanie.
⬤ W niektórych wydaniach brakuje niezbędnych odnośników do oryginalnych tekstów biblijnych, co może być frustrujące.
⬤ Kilku recenzentów uważa, że książka jest długa lub rozwlekła, co wskazuje, że może nie zainteresować wszystkich czytelników.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Gospel in Brief

Zawartość książki:

Napisana w 1883 roku "Ewangelia w skrócie" jest dokonaną przez Tołstoja harmonizacją czterech chrześcijańskich ewangelii w jedną. Mamy więc Mateusza, Marka, Łukasza, Jana - i Tołstoja.

Jest to, jak mówi, "badanie nauczania chrześcijańskiego nie według interpretacji kościoła, ale wyłącznie według tego, co dotarło do nas z nauczania Chrystusa, jak przypisano mu w ewangeliach". To, co Tołstoj zachowuje z oryginałów, a co pomija, mówi nam wiele o tym, co uważa za istotne chrześcijaństwo. To, co Tołstoj zachował z oryginałów, a co pominął, mówi nam wiele o tym, co uważa on za istotę chrześcijaństwa.

Tak więc Tołstoj nie zajmuje się wydarzeniami, ale nauczaniem, ponieważ to właśnie nauczanie nadaje sens życiu.

W jego wersji nie ma miejsca na słynną historię narodzin, cuda uzdrowienia czy zmartwychwstanie Chrystusa. Zdaniem Tołstoja zostały one umieszczone, aby przekonać ludzi o boskości Chrystusa, a zatem są zbędne.

Nie powinniśmy skupiać się na Chrystusie jako Synu Bożym, ale na Chrystusie jako nauczycielu; w tym celu Tołstoj zawsze odnosi się do uczniów Jezusa jako "uczniów". Nigdy też nie przegapił okazji, by umieścić Kościół prawosławny w jednym szeregu z przeciwnikami Chrystusa. Nazywa on uczonych w Piśmie "ortodoksyjnymi profesorami" i odnosi się do nauczycieli prawa po prostu jako "ortodoksyjnych".

Znajdujemy tu również jasno wyrażone 5 przykazań, które Tołstoj uważał za istotę ewangelii: 1 Nie gniewajcie się, ale żyjcie w pokoju ze wszystkimi ludźmi. 2 Nie oddawaj się zaspokojeniu seksualnemu. 3 Nie obiecuj nikomu niczego pod przysięgą.

4 Nie stawiajcie oporu złemu, nie sądźcie i nie czyńcie prawa. 5 Nie czyńcie różnicy narodowości, ale cudzoziemców miłujcie jak własny naród.

Czy kościołowi spodoba się ta wersja? Tołstoj w to wątpi i oczekuje odpowiedzi: "Jeśli nie wyprą się swoich kłamstw, pozostanie im tylko jedno: prześladować mnie - na co ja, kończąc to, co napisałem, przygotowuję się z radością i strachem przed własną słabością". Ale Tołstoj był zarówno zbyt arystokratyczny, jak i zbyt sławny, by można mu było poważnie zaszkodzić.