Zaplątana opowieść

Opinie czytelników

Książka Lewisa Carrolla jest chwalona za humor, urok i wymagające łamigłówki, przemawiające do tych, którzy lubią satyrę i nonsensowną literaturę. Zawiera piękne ilustracje i prezentuje wciągające doświadczenie, które można docenić, nawet jeśli nie rozwiąże się wszystkich problemów.

Humorystyczny tekst, wciągająca satyra, urocze ilustracje, darmowa do pobrania, odpowiednia dla miłośników łamigłówek, zabawna nawet poza wyzwaniami.

Język może wydawać się przestarzały i trudny dla niektórych czytelników, co może stanowić barierę dla pełnej przyjemności.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Tangled Tale

Zawartość książki:

A Tangled Tale to zbiór 10 krótkich humorystycznych opowiadań autorstwa Lewisa Carrolla (Charles Lutwidge Dodgson), publikowanych seryjnie między kwietniem 1880 a marcem 1885 roku w magazynie The Monthly Packet. Arthur B. Frost dodał ilustracje, gdy seria została wydrukowana w formie książki. Historyjki, czy też węzły, jak nazywa je Carroll, przedstawiają problemy matematyczne. W późniejszym wydaniu Carroll podaje rozwiązanie węzła i omawia odpowiedzi czytelników. Matematyczne interpretacje Węzłów nie zawsze są proste. Żartowanie z czytelników, którzy udzielali błędnych odpowiedzi - podając swoje nazwiska - nie zawsze było dobrze odbierane (patrz Węzeł VI poniżej).

W przedmowie do książki z grudnia 1885 r. Carroll pisze:

Zamiarem pisarza było zawarcie w każdym Węźle (podobnie jak w medycynie tak zręcznie, lecz nieskutecznie, ukrytej w dżemie naszego wczesnego dzieciństwa) jednego lub więcej pytań matematycznych - z zakresu arytmetyki, algebry lub geometrii, w zależności od przypadku - dla rozrywki i ewentualnego podbudowania uczciwych czytelników tego czasopisma.

Opisując powody zakończenia serii, Carroll napisał do swoich czytelników, że Węzły były "tylko kiepską próbą". Inni byli bardziej otwarci: W 1888 roku Stuart Dodgson Collingwood napisał: "Dla niektórych jest to najpopularniejsza z jego książek.

Jest to z pewnością najbardziej udana próba połączenia matematyki i humoru, jaką kiedykolwiek podjął". Niedawno opisano je jako mające "cały urok i dowcip jego bardziej znanych dzieł". (wikipedia.org)