elgye Ellendda on Wundorlande: Przygody Alicji w Krainie Czarów po staroangielsku

Opinie czytelników

Anglosaskie tłumaczenie „Alicji w Krainie Czarów” autorstwa Petera Bakera stanowi zarówno przyjemne, jak i edukacyjne doświadczenie dla czytelników zainteresowanych staroangielskim. Recenzenci chwalili piękne ilustracje i kreatywność w tłumaczeniu klasycznej opowieści na bogaty historycznie język. Niektórzy zauważyli jednak, że tłumaczenie zawiera osobliwe wybory i może stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych ze staroangielskim.

⬤ Pięknie wydrukowany
⬤ wspaniałe i zabawne tłumaczenie
⬤ wzbogaca ograniczone klasyki dostępne w języku staroangielskim
⬤ zabawne i wciągające dla osób uczących się języka
⬤ zawiera kreatywne neologizmy
⬤ przyjemne dla osób zaznajomionych z oryginalną historią
⬤ dobre źródło do nauki języka staroangielskiego

⬤ Nie jest to wydanie dwujęzyczne, przez co jest trudne dla początkujących
⬤ niektóre dziwne wybory tłumaczeniowe
⬤ dokładność i płynność w staroangielskim mogą się różnić
⬤ może być frustrujące bez wcześniejszej znajomości języka
⬤ ograniczona dostępność dla osób niezaznajomionych ze składnią staroangielskiego.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

elgye Ellendda on Wundorlande: Alice's Adventures in Wonderland in Old English

Zawartość książki:

Staroangielski (lub "Englisc") to język angielski zapisany od około 700 do 1100 roku. Używany przez króla Alfreda Wielkiego i Lady Godivę, Bedę Czcigodnego i Edwarda Wyznawcę, jest językiem takich klasyków jak "Beowulf", "The Dream of the Rood" i "The Seafarer". Po 1100 roku język przeszedł okres tak szybkich zmian, że zanim minęły dwa stulecia, niewielu potrafiło czytać te stare teksty. A jednak "Englisc" naprawdę jest językiem angielskim - znacznie bliższym językowi Chaucera, Szekspira, Pope'a i Dickensa i znacznie łatwiejszym do nauczenia się dla osób mówiących po angielsku niż takie współczesne języki jak francuski, hiszpański czy niemiecki. Dla osób zainteresowanych nauką najstarszej odmiany języka angielskiego, to tłumaczenie "Przygód Alicji w Krainie Czarów" może stanowić przyjemną pomoc w nauce: wystarczy ustawić współczesny tekst i ten obok siebie i porównać oba. W tej książce klasyczna opowieść Lewisa Carrolla została przeniesiona w odległą przeszłość, zanim Anglicy usłyszeli o herbacie, wyobrazili sobie tak wyrafinowane urządzenie jak zegarek, a nawet zobaczyli królika (późniejszy gatunek inwazyjny). Zamiast tego pili piwo, miód pitny lub (kiedy mogli je zdobyć) wino.

Wyjątkowo uczony mógł wiedzieć, jak określić czas za pomocą astrolabium.

A najbardziej znanym długouchym zwierzęciem był zając. Te i wiele innych różnic między Anglią Lewisa Carrolla a Anglią króla Alfreda zostało przedstawionych zarówno w tekście, jak i na ilustracjach. Co więcej, wspaniałe wiersze z "Alicji" ("How Doth the Little Crocodile", "You Are Old, Father William" i inne) zostały przekształcone w metrum i idiom "Beowulfa", stając się tym samym satyrą na staroangielską poezję heroiczną, a także na moralizatorski wiersz, który Carroll ośmieszył z tak druzgocącym skutkiem.