Przygody Alicji w Krainie Czarów: Ilustrował Harry Furniss

Opinie czytelników

Recenzje „Alice's Adventures in Wonderland” chwalą książkę za humorystyczną i pomysłową fabułę, niezapomniane postacie i piękne ilustracje. Niektórzy krytycy podkreślają jednak, że może ona stanowić wyzwanie dla współczesnych młodych czytelników, a w niektórych wydaniach może brakować niezbędnego formatowania lub ilustracji.

⬤ Humorystyczna i pomysłowa fabuła
⬤ żywe i zapadające w pamięć postacie
⬤ piękne ilustracje w niektórych wydaniach
⬤ uważana za klasykę i lekturę obowiązkową
⬤ przemawia zarówno do dzieci, jak i dorosłych
⬤ doskonała jakość poszczególnych wydań.

⬤ Niektóre wydania nie mają odpowiedniego formatowania lub ilustracji
⬤ tekst może być zbyt złożony dla młodszych czytelników
⬤ może nie rezonować tak silnie z dzisiejszymi dziećmi
⬤ niektórym recenzentom trudno było zaangażować się w poezję i piosenki
⬤ książka może być zobowiązująca do przeczytania ze względu na jej gęsty tekst.

(na podstawie 4146 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Alice's Adventures in Wonderland: Illustrated by Harry Furniss

Zawartość książki:

Lewis Carroll to pseudonim: Charles Lutwidge Dodgson był prawdziwym nazwiskiem autora i wykładał matematykę w Christ Church w Oksfordzie. Dodgson rozpoczął swoją opowieść 4 lipca 1862 roku, kiedy wybrał się w podróż łodzią wiosłową po Tamizie w Oksfordzie wraz z wielebnym Robinsonem Duckworthem, Alice Liddell (lat dziesięć), córką dziekana Christ Church, oraz jej dwiema siostrami, Loriną (lat trzynaście) i Edith (lat osiem). Jak wynika z wiersza na początku książki, trzy dziewczynki poprosiły Dodgsona o opowieść, a on początkowo niechętnie zaczął opowiadać im pierwszą wersję historii. Istnieje wiele na wpół ukrytych odniesień do tej piątki w tekście samej książki, która została ostatecznie opublikowana w 1865 roku. Tekst tego wydania wprowadza pewne zmiany do ostatecznego poprawionego tekstu Lewisa Carrolla, aby poprawić niektóre nieścisłości.

Niespójności, które pozostały lub które wydają się być wprowadzone przez Carrolla w 1897 roku. W ostatecznym tekście Evertype celem było ustanowienie (lub przywrócenie) jasności i spójności tam, gdzie ich brakowało, przy jednoczesnym zachowaniu idio­.

Synchroniczne cechy pisarstwa Carrolla, które zachwycają czytelników od półtora wieku. Ilustracje w tym tomie zostały przygotowane w 1908 roku przez Harry'ego Furnissa, który wcześniej zilustrował "Silvie i Bruno" Carrolla. Książka zawiera wstęp na temat pracy Furnissa autorstwa znanych badaczy Carrolla, Selwyna Goodacre'a i Edwarda Wakelinga.