Przez Zwierciadło

Opinie czytelników

Książka „Through the Looking Glass” otrzymała mieszankę pozytywnych i negatywnych recenzji. Wielu czytelników docenia jej kapryśną i pomysłową fabułę, skomplikowane postacie i oryginalne ilustracje. Istnieją jednak obawy, że w niektórych wydaniach brakuje integralnych elementów, takich jak poezja i ilustracje, co wpływa na ogólne wrażenia. Niektóre wersje są postrzegane jako dobrze przekonwertowane na Kindle lub w twardej oprawie, które zachowują urok oryginału, podczas gdy inne są krytykowane za niekompletność lub problemy z formatowaniem tekstu.

⬤ Wciągająca i kapryśna fabuła, która kontynuuje przygody Alicji.
⬤ Urocze postacie i inteligentne dialogi.
⬤ Włączenie oryginalnych ilustracji Sir Johna Tenniela w niektórych wydaniach.
⬤ Przyjemność zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, z głębią tematów i języka.
⬤ Niektóre wydania są pięknie zaprojektowane z ozdobnymi ramkami i wysokiej jakości ilustracjami.
⬤ Niedroga wersja Kindle, która jest ogólnie chwalona za dostępność.

⬤ W niektórych wersjach na Kindle brakuje poezji i ilustracji, które są kluczowe dla fabuły.
⬤ Problemy z formatowaniem tekstu w niektórych wydaniach, co utrudnia powoływanie się na nie lub cytowanie.
⬤ Mały rozmiar czcionki w niektórych wydaniach w twardej oprawie, wpływający na czytelność.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali styl pisania za trudny do czytania na głos ze względu na jego bezsensowną naturę.

(na podstawie 356 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Through the Looking Glass

Zawartość książki:

Ale czarny kociak został wykończony wcześniej po południu, więc podczas gdy Alice siedziała skulona w kącie wielkiego fotela, na wpół rozmawiając ze sobą, a na wpół śpiąc, kociak bawił się kłębkiem czesanki, który Alice próbowała zwinąć, i zwijał go i rozwijał, aż wszystko znów się rozwiązało.

I oto był, rozłożony na ziemi, cały w węzłach i plątaninach, z kociakiem biegnącym za własnym ogonem pośrodku. "Och, ty niegodziwa mała istoto! zawołała Alice, łapiąc kociaka i dając mu małego buziaka, by zrozumiał, że jest w niełasce. Naprawdę, Dinah powinna była nauczyć cię lepszych manier! Powinnaś, Dinah, wiesz, że powinnaś! dodała, patrząc z wyrzutem na starego kota i mówiąc tak zdenerwowanym głosem, jak tylko potrafiła, po czym wskoczyła z powrotem na fotel, zabierając ze sobą kociaka i czesankę, i zaczęła ponownie nawijać piłkę. Nie szło jej to jednak zbyt szybko, gdyż cały czas mówiła, czasem do kotka, a czasem do siebie. Kitty siedziała bardzo spokojnie na jej kolanie, udając, że obserwuje postępy w nawijaniu, a od czasu do czasu wyciągała jedną łapkę i delikatnie dotykała kłębka, jakby chciała pomóc, gdyby mogła. "Czy wiesz, co jest jutro, Kitty?". zaczęła Alice. Domyśliłabyś się, gdybyś była ze mną w oknie - tylko Dinah sprzątała, więc nie mogłaś. Patrzyłam, jak chłopcy zbierają patyki na ognisko - a potrzeba ich mnóstwo, Kitty! Tylko zrobiło się tak zimno i padał taki śnieg, że musieli zrezygnować.

Nieważne, Kitty, jutro pójdziemy zobaczyć ognisko". Alice owinęła dwa lub trzy zwoje czesanki wokół szyi kociaka, aby zobaczyć, jak to będzie wyglądać: doprowadziło to do zamieszania, w którym kłębek stoczył się na podłogę, a jego metry i metry zostały ponownie rozwinięte.