Poranne i wieczorne rozmowy

Opinie czytelników

Książka, eksperymentalna powieść Naguiba Mahfouza, zawiera serię szkiców postaci, które badają życie trzech kairskich rodzin od wojen napoleońskich do śmierci Anwara Sadata, ułożonych niechronologicznie i alfabetycznie. Podczas gdy porusza istotne zmiany historyczne i polityczne w Egipcie, zagłębia się również w znaczenie małżeństwa w kulturze. Struktura może frustrować niektórych czytelników ze względu na brak tradycyjnej fabuły i rozróżnienia postaci.

⬤ Unikalna struktura, która przeplata szkice postaci, aby opowiedzieć szeroką historię.
⬤ Angażuje się w ważne tematy historyczne i ewolucję egipskiego społeczeństwa.
⬤ Oferuje bogaty portret dynamiki kulturowej, w tym małżeństwa i edukacji kobiet.
⬤ Przez niektórych recenzentów uważana za jedno z najlepszych dzieł Mahfouza.
⬤ Łatwa do śledzenia historia pomimo nietypowego formatu.

⬤ Brak tradycyjnej fabuły, początku, środka i końca.
⬤ Trudności z zapamiętaniem imion postaci ze względu na podobieństwa.
⬤ Niektórzy uważają, że książka jest nużąca i frustrująca.
⬤ Słabe tłumaczenie zauważone przez niektórych czytelników.
⬤ Nowi czytelnicy mogą skorzystać na rozpoczęciu od bardziej tradycyjnych powieści Mahfouza.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Morning and Evening Talk

Zawartość książki:

Od nagrodzonego Nagrodą Nobla autora Trylogii Kairskiej i „gawędziarza pierwszej klasy” („Vanity Fair”) pochodzi epicka powieść, która przedstawia pięć pokoleń jednej rozległej rodziny na tle wstrząsów dwóch stuleci współczesnej historii Egiptu. Rozgrywająca się w Kairze, Poranna i wieczorna rozmowa śledzi losy trzech spokrewnionych rodzin od przybycia Napoleona do lat 80-tych XX wieku, poprzez krótkie szkice postaci ułożone w porządku alfabetycznym.

Ten wysoce eksperymentalny zabieg tworzy rodzaj słownika biograficznego, którego poszczególne wpisy składają się na żywy portret życia w Kairze z różnych perspektyw. Wśród bohaterów znajdują się przedstawiciele wszystkich klas i typów ludzkich, a wraz z rozwojem skomplikowanej sagi rodzinnej wyłania się potężny obraz społeczeństwa w okresie przejściowym.

Jest to opowieść o zmianach i ciągłości, o śmierci tradycyjnego stylu życia i drodze do niepodległości i nie tylko, widziana oczami obywateli Egiptu. Ostatnia kronika Kairu Naguiba Mahfouza jest zarówno elegią dla minionej epoki, jak i hołdem dla egipskiego ducha.