A travs del espejo y lo que Alicia encontr all/Through the looking-glass and what Alice found there: edicin bilinge/wydanie dwujęzyczne

Oryginalny tytuł:

A travs del espejo y lo que Alicia encontr all/Through the looking-glass and what Alice found there: edicin bilinge/bilingual edition

Zawartość książki:

Podczas gdy Alice rozmyśla o tym, jak musi wyglądać świat po drugiej stronie lustra w jej domu, jest zaskoczona, gdy odkrywa, że może przez nie przejść i odkryć z pierwszej ręki, co się tam dzieje. Robi to i dociera do pokoju, w którym figury szachowe wydają się ożywać. W pokoju znajduje również książkę z odwróconą poezją, Galimatazo, którą może przeczytać tylko odbijając ją w lustrze i która mówi o tym, jak bohater stawia czoła niebezpieczeństwom "tulgarnego" lasu, ptaka Jubo-Jubo, "frumioso" Zamarrajo i oczywiście "śmierdzącego" Galimatazo. Poemat kończy się, gdy bohater zabija potwora "Jabberwocky" za pomocą miecza "vorpal". Zdezorientowana złożonością wiersza Alicja odkłada książkę i opuszcza dom lustra, aby wejść do świata lustra, w którym wszystko odbywa się w odwrotnej kolejności. Alicja bawi się z białym kociakiem (którego nazywa "Snowdrop") i czarnym kociakiem (którego nazywa "Kitty") - potomstwem Dinah, kota Alicji w Przygodach Alicji w Krainie Czarów - kiedy zastanawia się, jak wygląda świat po drugiej stronie odbicia lustra. Wspinając się na kominek, szturcha wiszące na ścianie lustro za kominkiem i ku swojemu zaskoczeniu odkrywa, że jest w stanie przejść przez nie do alternatywnego świata.

W tej odbitej wersji własnego domu znajduje książkę z poezją "Jabberwocky", której odwrócony druk może odczytać tylko trzymając ją przed lustrem. Zauważa również, że figury szachowe ożyły, choć pozostają wystarczająco małe, by mogła je podnieść. Po wyjściu z domu (gdzie była zimna, śnieżna noc) wchodzi do słonecznego wiosennego ogrodu, w którym kwiaty mają moc ludzkiej mowy; postrzegają Alice jako "kwiat, który może się poruszać". Gdzie indziej w ogrodzie Alicja spotyka Czerwoną Królową, która jest teraz ludzkich rozmiarów i która imponuje Alicji swoją zdolnością do biegania z zapierającą dech w piersiach prędkością. Jest to odniesienie do zasady szachowej, zgodnie z którą królowe mogą przesuwać dowolną liczbę wolnych pól jednocześnie, w dowolnym kierunku, co czyni je najbardziej "zwinnymi" figurami. Czerwona Królowa ujawnia Alicji, że cała kraina jest ułożona w kwadraty, jak gigantyczna szachownica, i oferuje, że uczyni Alicję królową, jeśli uda jej się przejść aż do ósmego rzędu w meczu szachowym. Jest to odniesienie do szachowej zasady promocji. Alicja zostaje umieszczona w drugim rzędzie jako jeden z pionków Białej Królowej i rozpoczyna swoją podróż przez szachownicę, wsiadając do pociągu, który dosłownie przeskakuje nad trzecim rzędem i bezpośrednio do czwartego rzędu, działając w ten sposób zgodnie z zasadą, że pionki mogą przesunąć się o dwa pola w pierwszym ruchu.

Ilustracja Tenniela przedstawiająca Tweedledum (w środku) i Tweedledee (po prawej) oraz Alice (po lewej). 1871) Chrapanie Czerwonego Króla, autorstwa Johna Tenniela Następnie spotyka grubych braci bliźniaków Tweedledum i Tweedledee, których zna ze słynnej rymowanki dla dzieci. Po recytacji długiego wiersza "The Walrus and the Carpenter", Tweedles zwracają uwagę Alicji na Czerwonego Króla - głośno chrapiącego pod pobliskim drzewem - i złośliwie prowokują ją jałowymi filozoficznymi przekomarzaniami, że istnieje tylko jako wyimaginowana postać w snach Czerwonego Króla (sugerując w ten sposób, że przestanie istnieć, gdy tylko się obudzi). W końcu bracia zaczynają odgrywać swoją rymowankę, szykując się do bitwy, ale zostają spłoszeni przez ogromną wronę, jak przewiduje rymowanka o nich. Ilustracja Tenniela przedstawiająca Białego Rycerza. 1871 Alicja spotyka następnie Białą Królową, która jest bardzo roztargniona, ale chwali się (i demonstruje) swoją zdolność do zapamiętywania przyszłych wydarzeń, zanim się wydarzą. Alicja i Biała Królowa awansują na piąty stopień szachownicy, przechodząc razem przez strumień, ale w momencie przejścia Królowa przekształca się w gadającą Owcę w małym sklepie. Wkrótce Alicja z trudem radzi sobie z wiosłami małej łodzi wiosłowej, gdzie Owca denerwuje ją (pozornie) bezsensownymi okrzykami o "krabach".