Zbrodnia i kara

Opinie czytelników

Użytkownicy mają mieszane uczucia co do „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego, przy czym wielu z nich chwali jej głęboką eksplorację winy, moralności i ludzkiej psychiki. Niektórzy czytelnicy uznali, że gęsta proza i długie rosyjskie imiona stanowią wyzwanie, podczas gdy inni docenili złożoność i głębię postaci. Ogólny konsensus jest taki, że jest to arcydzieło, prowokujące do myślenia i wciągające, choć zauważono pewne problemy z drukiem i trudności w czytaniu.

⬤ Głęboka eksploracja psychologicznych i moralnych dylematów.
⬤ Wciągająca fabuła, która utrzymuje zaangażowanie czytelników.
⬤ Złożone postacie z bogatym rozwojem.
⬤ Uznawana za literackie arcydzieło i klasykę.
⬤ Zapewnia wgląd w ludzką naturę i kwestie społeczne.

⬤ Gęsta proza może sprawić, że czytanie będzie trudne i powolne.
⬤ Długie rosyjskie imiona i konwencje mogą być mylące.
⬤ Problemy z drukiem zauważone przez kilku czytelników wpływają na wrażenia z lektury.
⬤ Niektórym trudno było się początkowo wciągnąć i potrzebowali wytrwałości, by w pełni docenić tę książkę.

(na podstawie 473 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crime and Punishment

Zawartość książki:

Dwa lata poprzedzające napisanie Zbrodni i kary (1866) były dla Dostojewskiego złe. Zmarła jego żona i brat, czasopismo, które założył wraz z bratem, Epoch, upadło pod ciężarem długów, a jemu samemu groziło więzienie dla dłużników. Z zaliczką, którą udało mu się wyłudzić za nienapisaną powieść, uciekł do Wiesbaden, mając nadzieję, że wygra wystarczająco dużo przy stole do ruletki, aby wydostać się z długów. Zamiast tego stracił wszystkie pieniądze; musiał zastawić swoje ubrania i błagać przyjaciół o pożyczki, aby zapłacić rachunek za hotel i wrócić do Rosji. Jeden z jego błagalnych listów trafił do redaktora czasopisma, w którym prosił o zaliczkę na kolejną nienapisaną powieść - którą opisał jako Zbrodnię i karę.

Jedno z największych arcydzieł światowej literatury, Zbrodnia i kara, katapultowała Dostojewskiego do czołówki rosyjskich pisarzy i do grona największych powieściopisarzy świata. Opierając się na doświadczeniach z własnego więzienia, autor opowiada w gorączkowym, zniewalającym tonie historię Raskolnikowa, zubożałego studenta dręczonego własnym nihilizmem i walką między dobrem a złem. Wierząc, że jest ponad prawem i przekonany, że humanitarne cele usprawiedliwiają nikczemne środki, brutalnie morduje staruszkę - lombardkę, którą uważa za „głupią, chorą, chciwą... do niczego”. Przytłoczony poczuciem winy i przerażeniem, Raskolnikow przyznaje się do zbrodni i trafia do więzienia. Tam uświadamia sobie, że szczęście i odkupienie można osiągnąć tylko poprzez cierpienie. Przepełniona silnymi elementami religijnymi, społecznymi i filozoficznymi powieść odniosła natychmiastowy sukces. To niezwykłe, niezapomniane dzieło zostało przedrukowane w autorskim tłumaczeniu Constance Garnett.

Wybór inicjatywy Common Core State Standards Initiative.