Notatki z podziemia

Opinie czytelników

Recenzje „Notatek z podziemia” podkreślają eksplorację ludzkiej kondycji, tematy egzystencjalne i złożoność głównego bohatera. Czytelnicy chwalą zdolność Dostojewskiego do wyrażania głębokich filozoficznych spostrzeżeń poprzez postać zmagającą się z nienawiścią do samego siebie i alienacją społeczną. Niektórzy uważają jednak, że książka jest trudna i ponura, a niektóre fragmenty narracji wydają się nużące lub trudne do zrozumienia, szczególnie dla współczesnych czytelników.

⬤ Głęboka eksploracja egzystencjalnych tematów i ludzkiej natury.
⬤ Błyskotliwy styl pisania i filozoficzne spostrzeżenia.
⬤ Ponadczasowa aktualność, szczególnie w odniesieniu do współczesnej dynamiki społecznej.
⬤ Unikalny portret postaci, który rezonuje z uczuciem wyobcowania i rozpaczy.
⬤ Wciągający styl i struktura, która zachęca do intensywnej refleksji.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest nużąca i trudna do śledzenia.
⬤ Wynurzenia głównego bohatera mogą być przytłaczające i mniej uporządkowane.
⬤ Druga część może wydawać się mniej zrozumiała, szczególnie dla osób niezaznajomionych z rosyjską kulturą.
⬤ Nie tak przystępna jak inne dzieła Dostojewskiego; niektórzy wolą „Zbrodnię i karę” ze względu na płynność narracji.

(na podstawie 422 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Notes from the Underground

Zawartość książki:

Notatki z podziemia (przetłumaczone również jako Notatki z podziemia lub Listy z podziemnego świata) to powieść Fiodora Dostojewskiego z 1864 roku, przez wielu uważana za jedną z pierwszych powieści egzystencjalistycznych.

Przedstawia się jako fragment zawiłych wspomnień zgorzkniałego, odizolowanego, bezimiennego narratora (ogólnie określanego przez krytyków jako Podziemny Człowiek), który jest emerytowanym urzędnikiem państwowym mieszkającym w Petersburgu. Pierwsza część historii opowiedziana jest w formie monologu za pośrednictwem dziennika Podziemnego Człowieka i atakuje współczesną rosyjską filozofię, zwłaszcza „Co należy zrobić?” Nikołaja Czernyszewskiego.

Druga część książki nosi tytuł „Apropos mokrego śniegu” i opisuje pewne wydarzenia, które wydają się niszczyć, a czasem odnawiać podziemnego człowieka, który działa jako pierwszoosobowy, niewiarygodny narrator i antybohater. (wikipedia.org)