Zbrodnia i kara

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat książki „Zbrodnia i kara” są mieszane, ale generalnie pozytywne. Wielu czytelników chwali książkę za jej intensywną głębię psychologiczną, trzymającą w napięciu narrację oraz dogłębną eksplorację moralności i sumienia. Niektórzy uważają jednak, że długie monologi wewnętrzne i złożone relacje między postaciami stanowią wyzwanie, które może sprawić, że lektura będzie wymagająca. Mroczne tematy powieści i powolne tempo również spotkały się z krytyką ze strony części odbiorców, którzy czuli się przytłoczeni jej ciężkością i głębią.

⬤ Głęboka psychologiczna eksploracja postaci, zwłaszcza Raskolnikowa.
⬤ Trzymający w napięciu i dramatyczny styl pisania, który wywołuje silne reakcje emocjonalne.
⬤ Bogaty rozwój postaci i wielowymiarowe przedstawienie tematów takich jak wina, moralność i odkupienie.
⬤ Wysoko ceniona i uważana za klasykę o znaczących walorach literackich.
⬤ Wciągająca narracja, która odzwierciedla kwestie społeczne istotne zarówno dla XIX-wiecznego, jak i współczesnego społeczeństwa.

⬤ Długie, złożone wewnętrzne tyrady, które mogą być nużące i trudne do naśladowania.
⬤ Zamieszanie spowodowane licznymi postaciami o trudnych rosyjskich imionach.
⬤ Mroczna i przytłaczająco ponura tematyka, która może nie przypaść do gustu wszystkim czytelnikom.
⬤ Powolne tempo, które może wystawić na próbę determinację i zaangażowanie czytelnika.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że gra wymaga głębszego zrozumienia lub wskazówek, aby w pełni ją docenić.

(na podstawie 1459 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crime and Punishment

Zawartość książki:

Zbrodnia i kara koncentruje się na psychicznej udręce i moralnych dylematach Rodiona Raskolnikowa, zubożałego byłego studenta z Petersburga, który formułuje i realizuje plan zabicia pozbawionego skrupułów lombardera dla jej gotówki.

Raskolnikow argumentuje, że dzięki pieniądzom lombardu może spełniać dobre uczynki, aby zrównoważyć zbrodnię, jednocześnie pozbywając się bezwartościowego szkodnika. Raskolnikow popełnia to morderstwo również po to, by sprawdzić swoją hipotezę, że niektórzy ludzie są naturalnie zdolni do takich czynów, a nawet mają do nich prawo.

Kilkakrotnie w powieści Raskolnikow usprawiedliwia swoje czyny, porównując się do Napoleona Bonaparte, wierząc, że morderstwo jest dopuszczalne w dążeniu do wyższego celu. Dostojewski wpadł na pomysł Zbrodni i kary latem 1865 roku, po tym jak roztrwonił znaczną część swojej fortuny, nie mogąc zapłacić rachunków ani pozwolić sobie na odpowiednie posiłki. W tym czasie autor był winien duże sumy pieniędzy wierzycielom i starał się pomóc rodzinie swojego brata Michaiła, który zmarł na początku 1864 roku.

Projekt pod tytułem Pijacy miał dotyczyć „aktualnej kwestii pijaństwa (...) we wszystkich jego konsekwencjach, a zwłaszcza obrazu rodziny i wychowania dzieci w takich okolicznościach itp.”. Kiedy Dostojewski wymyślił Raskolnikowa i jego zbrodnię, teraz zainspirowaną sprawą Pierre'a Fran ois Lacenaire'a, temat ten stał się pomocniczy, koncentrując się na historii rodziny Marmeladovów.