Ocena:
Sobowtór Dostojewskiego to złożona i psychologicznie intensywna powieść, która zgłębia tematy tożsamości i załamania psychicznego poprzez postać Jakowa Pietrowicza Goliadkina. Chociaż pokazuje umiejętności Dostojewskiego jako pisarza, wielu czytelników uważa ją za zagmatwaną i trudną do odczytania, szczególnie ze względu na jej psychologiczną głębię i charakter narracji.
Zalety:⬤ Krótka i stosunkowo nieskomplikowana w porównaniu do innych dzieł Dostojewskiego.
⬤ Oferuje głęboki psychologiczny wgląd w umysł bohatera i egzystencjalne tematy.
⬤ Niektórzy czytelnicy doceniają styl pisania i emocjonalne zaangażowanie.
⬤ Prowokuje do myślenia, skłaniając do kontemplacji jej znaczenia.
⬤ Przedstawienia postaci są opisywane jako klasyczne i zapadające w pamięć.
⬤ Wielu czytelników uważa ją za frustrującą i zagmatwaną, wymagającą ponownego przeczytania w celu zrozumienia narracji.
⬤ Niektóre wydania cierpią z powodu słabych tłumaczeń, błędów typograficznych i niezręcznych sformułowań, co utrudnia czytanie.
⬤ Ciągłe powtarzanie imion jest dla niektórych irytujące.
⬤ Brak jasności co do natury „sobowtóra”, co dodatkowo wprowadza zamieszanie.
⬤ Nie polecam dla początkujących czytelników Dostojewskiego.
(na podstawie 74 opinii czytelników)
The Double
Czy jesteśmy świadkami załamania psychicznego? A może ktoś o cechach fizycznych uderzająco podobnych do jego własnych dostrzegł okazję i ją wykorzystał? W „Sobowtórze” Fiodora Dostojewskiego to pytanie pozostaje aktualne do samego końca.
Podobnie jak w przypadku wszystkich tekstów Dostojewskiego, zastanawiamy się jednak, czy jest to komentarz społeczny, chociaż w rzeczywistości doprowadza nas wszystkich do szalonej introspekcji. Czy tak bardzo różnimy się od Golyadkina seniora i Golyadkina juniora? Czy jesteśmy w stanie wojny z samymi sobą? A może to inni toczą wojnę z nami? Czy są to wzajemnie wykluczające się tezy? W tym wydaniu, wiernie przetłumaczonym przez Constance Garnett i opublikowanym w 1923 roku, czytelnicy mogą sami zmagać się z tymi pytaniami.
