Le Rouge et le Noir de Stendhal: Le parcours et les aventures de Julien Sorel

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają „Le Rouge et le Noir” jako klasykę literatury francuskiej, ukazując mistrzowskie spostrzeżenia psychologiczne Stendhala i zawiłą fabułę. Czytelnicy doceniają jej głębię, rozwój postaci i wartość literacką, ale wielu z nich wyraża frustrację z powodu niskiej jakości niektórych wydań, szczególnie w odniesieniu do literówek i jakości druku.

Głęboki wgląd psychologiczny, złożone postacie, intrygująca i zabawna fabuła, dobrze zredagowane i wolne od błędów wydania, uważane za klasykę światowej literatury, wciągająca eksploracja ambicji i kwestii społecznych, czytelna zarówno w języku francuskim, jak i wysokiej jakości angielskim tłumaczeniu.

W niektórych wydaniach występują liczne błędy typograficzne, słaba jakość druku, trudne słownictwo i struktura zdań mogą stanowić wyzwanie dla czytelników, niektóre tłumaczenia mogą niedokładnie odzwierciedlać znaczenie Stendhala, małe rozmiary druku są problematyczne.

(na podstawie 98 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Le Rouge et le Noir, z podtytułem Chronique du xixe si cle, a następnie Chronique de 1830, to powieść napisana przez Stendhala, po raz pierwszy opublikowana w Paryżu przez Levasseur 13 listopada 1830 roku, chociaż oryginalne wydanie podaje datę 1831. Jest to jego druga powieść po Armance.

Została wymieniona przez Williama Somerseta Maughama w 1954 roku w eseju Dziesięć powieści i ich autorów jako jedna z dziesięciu największych powieści, jakie kiedykolwiek napisano. R sum Powieść jest podzielona na dwie części: pierwsza opowiada o podróży Juliena Sorela przez prowincje, Verri res, a następnie Besan on, a dokładniej o jego wejściu do rodziny R nal i jego pasji do Louise de R nal, a także o jego pobycie w seminarium; druga część koncentruje się na życiu h ros w Paryżu jako sekretarz markiza de La Mole i jego pasji do jego córki, Mathilde. Julien Sorel zmienił czerwień broni na czerń orderów.

W trakcie jego awansu społecznego dwie kobiety wyróżniają się, jakby reprezentowały dwie tendencje jego charakteru: Madame de R nal - marzenie, dążenie do czystego i prostego szczęścia - oraz Mathilde de La Mole - energia, błyskotliwe i krótkie działanie. Te stendhalowskie komponenty (koncepcja życia, która wykracza poza strategię narracyjną, aby przedłużyć egzystencję autora) są dopasowane do dwóch stylistycznych aspektów: trzeźwości i ograniczonego pola widzenia.