Ocena:
Książka, będąca sztuką Rabindranatha Tagore, opowiada historię Chitrangady, księżniczki z Manipuru, ukazując tematy miłości, wewnętrznego piękna i akceptacji. Jest chwalona za piękny język, artystyczną głębię i przedstawienie złożonych dylematów emocjonalnych, podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają, że może to nie być najlepsze dzieło Tagore.
Zalety:Niezwykle piękny język, silny rozwój postaci, wciągająca fabuła, dobrze sformułowane dialogi, szybkie czytanie, uchwycenie istoty miłości i natury oraz emocjonalna głębia. Wielu czytelników uważa ją za arcydzieło i lekturę obowiązkową.
Wady:Niektórym trudno było ją zrozumieć lub uważali, że nie jest to najlepsze dzieło Tagore. Kilku recenzentów wspomniało, że jest to szybka lektura z zaledwie 32 stronami, co sugeruje, że niektórym może brakować głębi.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Ten liryczny dramat został napisany około dwadzieścia pięć lat temu. Oparty jest na następującej historii z Mahabharaty.
W trakcie swojej wędrówki, wypełniając ślub pokuty, Arjuna przybył do Manipuru. Tam zobaczył Chitrangadę, piękną córkę Chitravahany, króla kraju. Oczarowany jej urokiem, poprosił króla o rękę jego córki.
Chitravahana zapytał go, kim jest, a dowiedziawszy się, że jest Arjuną Pandarą, powiedział mu, że Prabhanjana, jeden z jego przodków w królewskiej linii Manipuru, od dawna jest bezdzietny. Aby uzyskać dziedzica, odprawił surowe pokuty.
Zadowolony z tych wyrzeczeń, bóg Śiwa dał mu to dobrodziejstwo, że on i jego następcy powinni mieć po jednym dziecku. Tak się złożyło, że obiecanym dzieckiem zawsze był syn.
On, Chitravahana, był pierwszym, który miał tylko córkę Chitrangadę, aby utrwalić rasę. Dlatego zawsze traktował ją jak syna i uczynił ją swoim spadkobiercą.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)