Biedni ludzie

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Biedni ludzie” Dostojewskiego to przejmująca eksploracja ubóstwa w XIX-wiecznej Rosji, wykorzystująca unikalny format epistolarny. Recenzenci chwalą emocjonalną głębię i rozwój postaci, podczas gdy niektórzy krytykują kwestie tłumaczenia i ogólny projekt książki.

Rozdzierający serce portret życia biedoty w połowie XIX wieku w Rosji.

Żywe charakterystyki i wnikliwa głębia psychologiczna widoczna już w tym wczesnym dziele.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Poor Folk

Zawartość książki:

Biedni ludzie to pierwsza powieść Fiodora Dostojewskiego, napisana w ciągu dziewięciu miesięcy między 1844 a 1845 rokiem. Dostojewski miał trudności finansowe z powodu ekstrawaganckiego stylu życia i rozwijającego się uzależnienia od hazardu; chociaż wydał kilka tłumaczeń zagranicznych powieści, odniosły one niewielki sukces i postanowił napisać własną powieść, aby spróbować zebrać fundusze.

Inspirowana dziełami Gogola, Puszkina i Karamzina, a także autorów angielskich i francuskich, powieść Poor Folk napisana jest w formie listów między dwoma głównymi bohaterami, Makarem Devushkinem i Varvarą Dobroselovą, którzy są biednymi kuzynami dwukrotnie usuniętymi z rodziny. Powieść ukazuje życie biednych ludzi, ich relacje z bogatymi ludźmi i ogólnie ubóstwo, wszystkie typowe tematy literackiego naturalizmu. Między nimi rozwija się głęboka, ale dziwna przyjaźń, dopóki Dobroselova nie straci zainteresowania literaturą, a później komunikacją z Dewuszkinem po tym, jak bogaty wdowiec, pan Bykow, oświadcza się jej. Dewuszkin, prototyp urzędnika występującego w wielu dziełach literatury naturalistycznej tamtych czasów, zachowuje swoje sentymentalne cechy; Dobroselova porzuca sztukę, podczas gdy Dewuszkin nie może żyć bez literatury.

Współcześni krytycy chwalili Biednych ludzi za ich humanitarną tematykę. Podczas gdy Wissarion Bieliński nazwał powieść pierwszą rosyjską "powieścią społeczną", a Aleksander Herzen nazwał ją ważnym dziełem socjalistycznym, inni krytycy dopatrywali się w niej parodii i satyry. Powieść wykorzystuje skomplikowaną polifonię głosów z różnych perspektyw i narratorów. Początkowo Dostojewski zaproponował ją liberalnemu magazynowi "Fatherland Notes", a 15 stycznia 1846 roku powieść została opublikowana w almanachu "St. Petersburg Collection". Odniosła ogromny sukces w całym kraju. Jej fragmenty zostały przetłumaczone na język niemiecki przez Wilhelma Wolfsohna i opublikowane w czasopiśmie z przełomu 1846 i 1847 roku. Pierwsze angielskie tłumaczenie zostało dostarczone przez Lenę Milman w 1894 roku, ze wstępem George'a Moore'a, projektem okładki autorstwa Aubreya Beardsleya i publikacją przez londyńską firmę Mathews and Lane. (wikipedia.org)