Bez alibi

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Without Alibi

Zawartość książki:

Niniejsza książka po raz pierwszy gromadzi pięć najnowszych esejów Jacquesa Derridy, które rozwijają jego refleksje na temat wielu kwestii: kłamstwa, krzywoprzysięstwa, przebaczenia, spowiedzi, wyznania wiary, a ostatnio także okrucieństwa, suwerenności i kary śmierci. Eseje te, silnie związane ze sobą poprzez zwrócenie uwagi na "performatywy" i "jak gdyby", pokazują konieczność myślenia poza kategorią aktów, które są możliwe dla podmiotu. Derrida z mocą argumentuje, że myśl musi angażować się w to, co niemożliwe, to znaczy w porządek nieprzewidywalnego wydarzenia, absolutnej przyszłości, która dopiero nadejdzie. Ta ostra świadomość ograniczeń programów performatywnych informuje eseje i dostosowuje je ściśle do wydarzeń świata przechodzącego "globalizację". Pierwszy esej, "Historia kłamstwa", dokonuje przeglądu klasycznych i współczesnych definicji kłamstwa (Augustyn, Rousseau, Kant, Koyr, Arendt), jednocześnie odnawiając pytania o to, co nazywa się kłamstwem, w odróżnieniu od innych form nieprawdy. Po tej pomysłowej analizie następuje "Wstążka do maszyny do pisania", która szczegółowo analizuje słynne kłamstwo opisane przez Rousseau w jego Wyznaniach, kiedy to krzywoprzysiężył siebie, oskarżając innego o własne przestępstwo.

Odczytanie tego tekstualnego wydarzenia przez Paula de Mana znajduje się w centrum cierpliwych, czasem zabawnych analiz Derridy. "Le parjure, Perhaps" angażuje się w niezwykłą powieść Henri Thomasa, która fabularyzuje oskarżenie o krzywoprzysięstwo wniesione przeciwko Paulowi de Manowi w latach pięćdziesiątych. Niezwykła finezja Derridy jako czytelnika i myśliciela fikcji traktuje tutaj, z głębokim skutkiem, o "fatalnym doświadczeniu krzywoprzysięstwa". Dwa ostatnie eseje, "The University Without Condition" i "Psychoanalysis Searches the States of Its Soul", odnoszą się do instytucji uniwersytetu i psychoanalizy jako miejsc, z których można oprzeć się i zdekonstruować nieprawdę lub fantazmat suwerenności. Dla uniwersytetu zasada prawdy pozostaje rdzeniem jego oporu; dla psychoanalizy istnieje obowiązek pozostania wiernym temu, co może być, jak sugeruje Derrida, jej specyficznym wglądem: w psychiczne okrucieństwo. Opór wobec suwerennego okrucieństwa kary śmierci jest tylko jedną ze stawek wskazanych w ostatnim eseju, który jest tekstem przemówienia wygłoszonego podczas "Stanów Generalnych Psychoanalizy" w Paryżu w lipcu 2000 roku. Specjalnie dla tego tomu Derrida napisał "Prowokację: Przedmowy", w którym zastanawia się nad tytułem Bez alibi, podejmując jednocześnie pytania o relacje między dekonstrukcją a Ameryką. Ten esej-przedmowa odpowiada również na wydarzenie tej książki, które Peggy Kamuf we wstępie przedstawia jako wydarzenie oporu.

Without Alibi dołącza do dwóch innych książek Derridy, które Kamuf przetłumaczył dla Stanford University Press: Points... : Interviews, 1974-1994 (1994) oraz Resistances of Psychoanalysis (1998).