Aporie

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że Derrida bada pojęcie śmierci przez pryzmat aporii, podkreślając złożoność definiowania śmierci i jej implikacje dla zrozumienia ludzkiej egzystencji. Książka rzuca czytelnikom wyzwanie, by głęboko zastanowili się nad śmiercią jako zarówno granicą, jak i przejściem, czerpiąc z filozoficznych ram Heideggera i Arystotelesa. Sugeruje, że śmierć nie jest jedynie punktem końcowym, ale kluczowym aspektem bycia-możliwości ludzkiej egzystencji (Dasein).

Książka prowokuje do myślenia i zachęca do głębokich filozoficznych dociekań. Z powodzeniem łączy koncepcje różnych filozofów, w szczególności Derridy i Heideggera, aby zapewnić zniuansowane zrozumienie śmierci. Wielu czytelników uważa, że eksploracja aporii w odniesieniu do śmierci jest szczególnie interesująca i cenna dla refleksji.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać koncepcje filozoficzne za gęste i złożone, wymagające starannego przestudiowania i być może wcześniejszego zrozumienia przywoływanych myślicieli. Tekst może stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z myślą egzystencjalną i poststrukturalistyczną.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Aporias

Zawartość książki:

"Czy moja śmierć jest możliwa? " To pytanie jest zadawane, badane i analizowane w nowej książce Jacquesa Derridy.

"Czy moja śmierć jest możliwa? " Jak należy rozumieć to pytanie? Jak i przez kogo może być zadane, czy może być zacytowane, czy może być właściwym pytaniem i czy może być zadane we właściwym momencie, momencie "mojej śmierci"? Jednym z aporetycznych doświadczeń poruszonych w tym przełomowym eseju jest niemożliwe, ale nieuniknione doświadczenie, że "moja śmierć" nigdy nie może podlegać doświadczeniu, które byłoby właściwie moje, które mogę mieć i wyjaśnić, a jednocześnie, że nie ma nic bliższego mi i bardziej właściwie mojego niż "moja śmierć". Książka ta ma szczególne znaczenie, ponieważ Derrida koncentruje się w niej na kwestii, która zaważyła na całej jego dotychczasowej twórczości.

Przez ostatnie trzydzieści lat Derrida wielokrotnie, w różnych kontekstach i na różne sposoby, podejmował kwestię aporii. Derrida wyznacza tu nową granicę, na której odtąd musi toczyć się debata z jego dziełem: Debata o aporii między pojedynczością a ogólnością, o narodowej, językowej i kulturowej specyfice doświadczenia i ponadnarodowym, ponadkulturowym prawie, które chroni tę specyfikę doświadczenia, a także o konieczności kontynuowania pracy w tradycji krytyki i idei krytyki, ale odpowiadającej jej konieczności przekroczenia jej bez narażania jej na szwank; aporetyczny obowiązek goszczenia cudzoziemca i obcego, a jednocześnie szanowania go jako obcego. Obcy lub cudzoziemiec zawsze był uważany za figurę śmierci, a śmierć za figurę obcego.

Sposób, w jaki ta figura została potraktowana w analizie śmierci w Byciu w czasie Heideggera, jest badany przez Derridę w analitycznym tour de force, które nie omieszka wyznaczyć nowych standardów dyskusji o Heideggerze i radzenia sobie z tekstami filozoficznymi, z ich ograniczeniami i aporiami. Szczegółowe omówienie teoretycznych założeń najnowszych kulturowych historii śmierci (na przykład Barana) i psychologicznych teorii śmierci (w tym Freuda) poszerza zakres badań Derridy i wskazuje na wpływ aporii "mojej śmierci" na każdą możliwą teorię.