Artaud the Moma

Opinie czytelników

Książka zawiera wykład Jacques'a Derridy z 1996 roku na temat Antonina Artauda, omawiający antyautorytarne i antyreprezentacyjne poglądy Artauda na sztukę. Chociaż oferuje wgląd w filozofię Artauda, nie jest uważany za centralny tekst w pracach Derridy i może mylić nowicjuszy z jego ideami.

⬤ Zapewnia wgląd w anarchiczne i antyhierarchiczne podejście Artauda do sztuki
⬤ oferuje unikalne spojrzenie na relacje między Derridą a Artaudem
⬤ prezentuje charakterystyczną grę słów Derridy.

⬤ Nie jest głównym tekstem w bibliografii Derridy
⬤ może brakować jasności ze względu na nadmierne kalambury i grę słów
⬤ nie nadaje się dla początkujących - istnieją lepsze źródła dla tych, którzy dopiero poznają Derridę.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W 1996 roku Jacques Derrida wygłosił wykład w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku z okazji Antonin Artaud: Works on Paper, jednej z pierwszych dużych międzynarodowych wystaw prezentujących obrazy i rysunki awangardowego dramaturga i poety. Oryginalny tytuł Derridy, "Artaud the Moma", to charakterystyczna gra słów.

Nawiązuje on do tego, że Artaud nazwał siebie Momo, w marsylskim slangu oznaczającym "głupca", po powrocie do Paryża w 1946 roku po dziewięciu latach spędzonych w różnych przytułkach, jednocześnie żartując z przydomka muzeum, MoMA. Ale tytuł nie został uznany za "reprezentacyjny lub przyzwoity", jak powiedział Derrida, przez instytucję, która zdecydowała się wystawić prace Artauda. Zamiast tego wykład był reklamowany jako "Jacques Derrida...

przedstawi wykład o rysunkach Artauda". Dla Derridy stawką było to, co oznaczało dla muzeum wystawianie rysunków Artauda, a dla niego wykładanie o Artaudzie w tym kontekście instytucjonalnym.

Zastanawiając się nad performatywną siłą pracy Artauda i relacją między pisaniem a rysowaniem, Derrida odnosi się do wielości tożsamości Artauda, aby stawić czoła modernistycznemu muzealnemu waloryzowaniu oryginalności. Wykorzystuje widmo, mowę i walkę Artauda z reprezentacją, by pociągnąć muzeum do odpowiedzialności za próbę zamknięcia Artauda w jego kategoriach.

Artaud the Moma, jako wykład i tekst, ujawnia wyzwanie, jakie Artaud rzucił Derridzie - oraz sztuce i jej instytucjonalnej historii. Praca ta, będąca potężnym wtargnięciem do sal muzealnych, jest kluczowym momentem w myśli Derridy i wnikliwą, bezlitosną lekturą wymagającego pisarza i artysty.