Bestia i suweren

Opinie czytelników

Recenzje wyrażają głębokie uznanie dla ostatnich wykładów Derridy, podkreślając ich znaczenie dla współczesnych zagadnień i dociekań filozoficznych. Czytelnicy odnajdują wartość w jego eksploracji znaczenia, ludzkiej i nie-ludzkiej egzystencji oraz krajobrazu politycznego, szczególnie w świetle wydarzeń historycznych. Niektórzy jednak wspominają o obawach dotyczących fizycznej jakości książki.

⬤ Głęboki wgląd w filozofię i naturę znaczenia.
⬤ Istotne dyskusje związane ze współczesnymi kwestiami, takimi jak 9/11, prawa zwierząt i wydarzenia polityczne.
⬤ Wysoka jakość treści, szczególnie w odniesieniu do technik dekonstrukcjonizmu Derridy.
⬤ Piękna okładka i dobra jakość papieru, z dużymi marginesami na notatki.
⬤ Cenna dla filozofów i osób zainteresowanych dobrostanem zwierząt.

⬤ Grzbiet książki może być podatny na złamania, co prowadzi do rozczarowania jakością fizyczną.
⬤ Niektórzy czytelnicy preferują fizyczne książki zamiast formatów cyfrowych.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Beast & the Sovereign

Zawartość książki:

Kiedy zmarł w 2004 roku, Jacques Derrida pozostawił po sobie ogromną spuściznę niepublikowanych materiałów, w większości w formie pisemnych wykładów. Wraz z The Beast and the Sovereign, Volume 1, University of Chicago Press inauguruje ambitną serię, redagowaną przez Geoffreya Benningtona i Peggy Kamuf, tłumaczącą te ważne prace na język angielski.

The Beast and the Sovereign, Volume 1 rozpoczyna serię od badania przez Derridę uporczywego powiązania bestialstwa lub zwierzęcości z suwerennością. W tym seminarium z lat 2001-2002 Derrida kontynuuje dekonstrukcję tradycyjnych określeń człowieka. Twierdzi, że bestia i suweren są ze sobą powiązane, ponieważ ani zwierzęta, ani królowie nie podlegają prawu - suweren stoi ponad nim, podczas gdy bestia znajduje się poza prawem od dołu. Następnie śledzi to powiązanie poprzez zdumiewającą gamę tekstów, w tym bajkę La Fontaine'a „Wilk i baranek”, biblijnego potwora morskiego Hobbesa w Lewiatanie, wiersz D.H. Lawrence'a „Wąż”, Księcia Machiavellego z jego rozbudowanym porównaniem książąt i lisów, historyczną relację Ludwika XIV uczestniczącego w sekcji zwłok słonia oraz przywołanie wilkołaków przez Rousseau w Umowie społecznej.

Deleuze, Lacan i Agamben również wkraczają do krytycznej gry, gdy Derrida skupia się na kwestiach siły, prawa, sprawiedliwości i filozoficznych interpretacjach granic między człowiekiem a zwierzęciem.