Wiersze wygnania: Tristia i Listy znad Morza Czarnego

Opinie czytelników

Recenzje wyrażają duże uznanie dla tłumaczenia „Poems of Exile” Owidiusza autorstwa Petera Greena, podkreślając jego czytelność i emocjonalną głębię. Jednak wspominają również, że treść może być nudna z czasem, przez co najlepiej cieszyć się nią w małych porcjach.

⬤ Czytelne i zabawne tłumaczenie Petera Greena
⬤ oddaje emocjonalną głębię i związek z życiem Owidiusza
⬤ oferuje współczesny klimat podobny do współczesnych poetów
⬤ dodaje kontekst i analizę we wstępie i notatkach.

Wiersze mogą być ponure i ciężkie do przeczytania na raz; niektórzy krytycy sugerują brak idealnego dopasowania do oryginalnej łaciny.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Poems of Exile: Tristia and the Black Sea Letters

Zawartość książki:

W roku 8 n.e.

cesarz August skazał eleganckiego, błyskotliwego i wyrafinowanego rzymskiego poetę Owidiusza na wygnanie - na stałe, jak się okazało - w Tomis, współczesnej Konstancy, na rumuńskim wybrzeżu Morza Czarnego. Prawdziwy powód działania cesarza nigdy nie wyszedł na jaw, a wszystkie późniejsze wysiłki Owidiusza, aby zapewnić sobie ułaskawienie lub przynajmniej przeniesienie do mniej niebezpiecznego miejsca wygnania, zakończyły się niepowodzeniem.

Dwa tysiąclecia później udręczone, dowcipne, żywe, nostalgiczne i często przebiegle złośliwe wiersze, które napisał w Tomis, pozostają tak świeże, jak w dniu ich napisania, testament dla wygnańców wszędzie, we wszystkich epokach. Dwie księgi Poematów wygnania, Lamentacje (Tristia) i Listy znad Morza Czarnego (Epistulae ex Ponto), są kroniką wrażeń Owidiusza z Tomis - jego przerażających zim, ponurego terenu i sporadycznych najazdów barbarzyńskich nomadów - a także jego bolesnych wspomnień i ciągłych apeli do przyjaciół i cierpliwej żony o wstawiennictwo w jego imieniu. Udając, że utracił swoje dawne umiejętności literackie, a nawet zapomniał łaciny, w Poematach wygnania Owidiusz w rzeczywistości pokazuje cały swój wirtuozerski talent poetycki, teraz skoncentrowany na jednym celu: zakończeniu wygnania.

Ale jego retoryczne przesłanie pada na uparcie głuche uszy, a jego apele powoli tracą nadzieję. Znakomity artysta literacki do końca, Owidiusz oferuje autentyczną, niezapomnianą panoramę śmierci w życiu, którą znosił w Tomis.