Trzy opowieści

Opinie czytelników

Recenzje „Trzech opowieści” Flauberta podkreślają szereg opinii na temat narracji, postaci i tematów. Większość recenzentów docenia styl pisania Flauberta i głębię charakterystyki, szczególnie w „Prostym sercu”. Istnieją jednak uwagi krytyczne dotyczące ogólnego wpływu i poziomu zaangażowania opowiadań w porównaniu z jego bardziej znanym dziełem, „Madame Bovary”.

⬤ Wyjątkowy styl i kunszt pisarski.
⬤ Przekonujący i głęboki portret postaci, zwłaszcza w „Prostym sercu”.
⬤ Opowiadania poruszają bogate tematy związane z chrześcijaństwem, przeznaczeniem i osobistym poświęceniem.
⬤ „Proste serce” jest często opisywane jako arcydzieło i rezonuje emocjonalnie z czytelnikami.
⬤ Zróżnicowane style opowiadania w trzech historiach, pokazujące wszechstronność Flauberta.

⬤ Niektórzy recenzenci uznali te historie za wciągające, ale ostatecznie pozbawione treści i emocji.
⬤ „Trzy opowieści” nie mają tak głębokiego wpływu lub emocjonalnego oddziaływania jak „Madame Bovary”.
⬤ Druga i trzecia opowieść mogą wydawać się nużące lub trudne do zrozumienia dla niektórych czytelników.
⬤ Kilku czytelników uznało, że trudno było wciągnąć się w te historie lub że nie były one warte posiadania.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Three Tales

Zawartość książki:

„Proste serce”, czyli po francusku Un Coeur simple, to opowieść o służącej Felicit. Po tym, jak jej jedyna miłość Thodore rzekomo poślubia zamożną kobietę, aby uniknąć poboru do wojska, Felicit opuszcza farmę, na której pracuje i udaje się do Pont-l'vque, gdzie podejmuje pracę w domu wdowy jako służąca. Jest bardzo lojalna i łatwo obdarza uczuciem dwójkę dzieci swojej pani, Mme Aubain. Całkowicie oddaje się innym; chociaż wielu ją wykorzystuje, ona pozostaje niewzruszona.

Nie ma męża, dzieci ani majątku i jest zależna od swojej kochanki, która ją utrzymuje; jest niewykształcona; jej śmierć jest praktycznie niezauważona. Pomimo tego, że jej życie wydaje się bezcelowe, ma w sobie moc kochania, co robi nawet wtedy, gdy nie otrzymuje tego w zamian. Nosi w sobie również tęsknotę, majestatyczną quasi-religijną wrażliwość, która znajduje swoją apoteozę w deifikacji, gdy umiera, jej papuga, która unosi się nad jej łożem śmierci, udając Ducha Świętego. Prowadzi proste, niezbadane życie.

Wyzwaniem Flauberta było stworzenie głównego bohatera jako kogoś zupełnie innego niż satyryczne postacie pojawiające się w jego poprzednich powieściach, takich jak Madame Bovary. (wikipedia.org)