Trzy opowieści

Opinie czytelników

W recenzjach „Trzech opowieści” Flauberta przeważają pochwały dla jego literackiego kunsztu, a „Proste serce” zyskało szczególne uznanie za emocjonalną głębię i mistrzowską narrację. Jednak opinie na temat przyjemności i wpływu pozostałych opowiadań są różne, a niektórzy czytelnicy uważają je za nudne lub mniej wciągające w porównaniu z bardziej znanymi dziełami Flauberta, takimi jak „Madame Bovary”. Zbiór jest chwalony za eksplorację tematów duchowych i głębię postaci, ale niektórzy recenzenci uważają, że brakuje mu porywającej natury, która charakteryzuje najlepsze dzieła Flauberta.

⬤ Doskonały kunszt i literacki artyzm.
⬤ „Proste serce” jest uznawane za głębokie opowiadanie z emocjonalną głębią.
⬤ Skutecznie angażuje się w tematy duchowe i historyczne.
⬤ Różnorodne style opowiadania reprezentowane w trzech historiach.
⬤ Niektórzy czytelnicy docenią niejednoznaczność i głębię postaci.

⬤ Pozostałe dwie historie mogą wydawać się nudne lub pozbawione treści, z mniejszym wpływem niż oczekiwano.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest nierówna i mniej wciągająca w porównaniu do innych znaczących dzieł Flauberta.
⬤ Kilku recenzentów miało trudności z nawiązaniem relacji z bohaterami lub uznaniem historii za wciągającą.
⬤ Trudny dostęp do tematów dla czytelników niezaznajomionych z kontekstem historycznym.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Three Tales

Zawartość książki:

„Proste serce”, czyli po francusku Un coeur simple, to opowieść o służącej Felicit. Po tym, jak jej jedyna miłość Thodore rzekomo poślubia zamożną kobietę, aby uniknąć poboru do wojska, Felicit opuszcza farmę, na której pracuje i udaje się do Pont-l'vque, gdzie podejmuje pracę w domu wdowy jako służąca. Jest bardzo lojalna i łatwo obdarza uczuciem dwójkę dzieci swojej pani, Mme Aubain. Całkowicie oddaje się innym; chociaż wielu ją wykorzystuje, ona pozostaje niewzruszona.

Nie ma męża, dzieci ani majątku i jest zależna od swojej kochanki, która ją utrzymuje; jest niewykształcona; jej śmierć jest praktycznie niezauważona. Pomimo tego, że jej życie wydaje się bezcelowe, ma w sobie moc kochania, co robi nawet wtedy, gdy nie otrzymuje tego w zamian. Nosi w sobie również tęsknotę, majestatyczną quasi-religijną wrażliwość, która znajduje swoją apoteozę w deifikacji, gdy umiera, jej papuga, która unosi się nad jej łożem śmierci, udając Ducha Świętego. Prowadzi proste, niezbadane życie.

Wyzwaniem Flauberta było stworzenie głównego bohatera jako kogoś zupełnie innego niż satyryczne postacie pojawiające się w jego poprzednich powieściach, takich jak Madame Bovary. (wikipedia.org)