Proste serce

Opinie czytelników

Recenzje „Prostego serca” Flauberta podkreślają jego emocjonalną głębię i mistrzostwo w opowiadaniu historii, szczególnie chwaląc postać Félicité i przejmującą prostotę jej życia. Czytelnicy uważają, że narracja jest zarówno chwytająca za serce, jak i pięknie wykonana, co czyni ją niezapomnianym doświadczeniem. Niektórzy zauważają jednak, że tematyka książki może nie współgrać ze wszystkimi współczesnymi odbiorcami.

Historia opisywana jest jako piękna, przejmująca i chwytająca za serce. Jest to szybka lektura o trwałej sile emocjonalnej. Pisarstwo Flauberta jest chwalone za głębię i realizm, oferując sympatyczny portret głównej bohaterki, Félicité. Powieść jest uważana za przyjazną rodzinie i przystępną, dzięki czemu jest odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców. Jest to ulubiona pozycja wśród czytelników, którzy cenią sobie emocjonalne narracje.

Jeden z recenzentów doświadczył reakcji alergicznych na zapach książki, co pogorszyło jego wrażenia z lektury. Ponadto istnieją wskazówki, że tematyka XIX-wiecznego francuskiego realizmu może nie spodobać się każdemu, co sugeruje, że niektórzy współcześni czytelnicy mogą uznać ją za mniej wciągającą.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Simple Heart

Zawartość książki:

Zbyt krótka, by być powieścią, zbyt długa, by być opowiadaniem, nowela jest generalnie nieuznawana przez naukowców i wydawców.

Niemniej jednak jest to forma uwielbiana i praktykowana przez największych pisarzy literatury. W serii ART OF THE NOVELLA, Melville House celebruje tę renegacką formę sztuki i jej praktyków za pomocą tytułów, które w wielu przypadkach są prezentowane w formie książkowej po raz pierwszy.

Dzięki dbałości o szczegóły mieszczańskiego życia, uważanego wówczas za niemal skandaliczne, Proste serce przypomni wielu, dlaczego Gustave Flaubert został uznany za pierwszego wielkiego mistrza realizmu. Ale ta rozdzierająca serce opowieść o prostej służącej i jej poszukiwaniu miłości przez całe życie miała dla Flauberta jeszcze inne znaczenie. Napisana pod koniec jego życia praca miała być hołdem dla George Sand - która zmarła przed jej ukończeniem - i została napisana w odpowiedzi na spór, jaki oboje toczyli na temat znaczenia realizmu.

Chociaż opowieść pokazuje jego wirtuozerski dar opowiadania szczegółów i jest oparta na jednym z jego rzeczywistych służących, Flaubert powiedział, że jest przykładem jego przekonania, że „Piękno jest przedmiotem wszystkich moich wysiłków”. To nowe tłumaczenie autorstwa Charlotte Mandell pokazuje, jak nieskazitelnie Flaubert osiągnął swój cel.