Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Sorrows of an Exile: Tristia
W 8 r. n.e.
błyskotliwa kariera Owidiusza została gwałtownie przerwana, gdy cesarz August wygnał go, z powodów nigdy nie wyjaśnionych, do Tomis (Konstancji) nad Morzem Czarnym. Pięć ksiąg Tristii (Boleści) wyraża jego reakcję na ten dziki i, jak wyraźnie uważał, niesprawiedliwy wyrok. Chociaż ich pozornym tematem jest nędza i samotność wygnania, ich prawdziwym przesłaniem, jeśli są czytane z uwagą, na jaką zasługują, jest afirmacja.
Owidiusz wielokrotnie potwierdza, często z dowcipem i ironią graniczącą z przekorą, swoje przekonanie o niesprawiedliwości swojego wyroku i wyższości wiecznych wartości poezji nad efemerycznymi nakazami ziemskiej władzy. Elegie te są w pełni świadome i dumne z poetyckiej tożsamości i misji Owidiusza.
Pod względem umiejętności technicznych i pomysłowości plasują się one na równi ze Sztuką miłości lub Fasti. Jest to poezja tak doskonała, jak wszystko, co napisał w szczęśliwszych czasach i wymaga nie mniej krytycznego szacunku.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)